سطح استرس اکسیدانها و نقصان حافظه در جمعیت بالای 70 سال

روش کار: در یک مطالعه مقطعی، 220 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. افراد بعد از خونگیری جهت آزمایش استرس اکسیدان ها، جهت رد اختلالات جسمی و روانپزشکی مورد معاینه و مصاحبه بالینی بر اساس معیارهای تشخیصی diagnostic and statistical manual of mental disease (dsm iv) قرار گرفتند. سپس پرسشنامه استاندارد عملکرد حافظه تکمیل گردید. افراد در دو گروه نقص حافظه و بدون نقص حافظه طبقه بندی شدند. تجزیه و تحلیل اطلاعات توسط نرم افزار spss به روش t-test انجام گرفت. در تمامی موارد  (p≤0.05)به عنوان سطح معنیدار در نظر گرفته شد.

نتایج: میانگین و انحراف معیار سنی افراد 2.8±72.7 سال بود. میانگین و انحراف معیار سطح مالون دی آلدهید (μmo1/l) در حضور نقضان حافظه و عدم وجود نقضان حافظه به ترتیب 0.36±2.7 و 0.48±1.5 بود(p<0.001). همچنین میانگین و انحراف معیار ظرفیت آنتی اکسیدانی به ترتیب 1.36±77.6 درصد در افراد بدون نقص حافظه و درصد در افراد دارای نقص حافظه در تغییر بود(p<0.0001). سطح گلوتاتیون پراکسیداز (iu/ghb) به ترتیب 1.6±37.2 در عدم نقضان حافظه و 1.8±35.1 در حضور نقضان حافظه بود(p<0.0001).

نتیجه گیری: یافته های این مطالعه فرضیه ارتباط استرس اکسیدان ها و کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی و کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی و نقضان حافظه را تأیید می کند. به نظر می رسد اقدام درمانی در حذف رادیکال های آزاد و استرس اکسیدان ها می تواند روند نقص حافظه را بر اساس تغییرات بیولوژیک مشاهده شده در این مطالعه و مطالعه مشابه کنترل نماید.