نقش نیتریک اکسید درون زا در پیش شرطی نمودن ایسکمیک قلب در موش صحرایی

روش کار: در این مطالعه تجربی از 28 رأس موش صحرایی نر در محدوده وزنی 250-200 گرم، نژاد sprague dawley موجود در دانشگاه علوم پزشکی تهران استفاده گردید. قلب موش ها بعد از بیهوشی به سرعت جدا و پس از اتصال به دستگاه لانگندورف، عمل پرفیوژن با محلول کربس با فشار ثابت و دمای 37 درجه سانتی گراد برقرار گردید. نمونه ها به چهار گروه تقسیم شدند. گروه کنترل به مدت 170 دقیقه با محلول کربس پرفیوژ شد. گروه ایسکمی/ پرفیوژن مجدد (ir) به مدت 30 دقیقه تحت ایسکمی قرار گرفت. در گروه ایسکمی- پره کاندیشنینگ (ipc) یک دوره کوتاه مدت ایسکمی/ پرفیوژن مجدد قبل از برقراری ایسکمی 30 دقیقه ای ایجاد شد و در گروه ipc + l-name قبل از برقراری دوره کوتاه مدت ایسکمی/ پرفیوژن مجدد، (o.1mm) l-name به محلول پرفیوژن افزوده شد. در پایان هر دوره، ضربان قلب (hr)، فشار بطن چپ (lvdp)، حاصل ضرب فشار و ضربان قلب (rpp= lvdp×hr)، سایز انفارکتوس و میزان جریان کروناری محاسبه گردید. جهت مقایسه میانگین ها به کمک نرم افزار spss آنالیز واریانس و تست تکمیلی tukey استفاده گردید. سطح معنی دار کمتر از 0.05. در نظر گرفته شد.

نتایج: ایسکمی/ پرفیوژن مجدد باعث کاهش عملکرد قلبی (کاهش rpp) و ایجاد ناحیه انفارکتوس در قلب شد و ipc اثرات سوء حاصل از ایسکمی و پرفیوژن مجدد را بطور معنی داری کاهش داد. بین گروه ipc + l-name ,ipc اختلاف معنیداری مشاهده نشد.

نتیجه گیری: در این مطالعه مولکول  noدر ایجاد اثرات حفاظتی ناشی از پدیده ipc نقشی ندارد.