دوره های برخورد زودرس با محیط بالینی باید چه اهدافی را دنبال کنند؟

روش ها: در یک مطالعه توصیفی، 70 نفر از دانشجویانی که قبلاً در دوره برخورد زودرس با محیط بالینی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان شرکت کرده بودند، برای مطالعه دعوت شدند. پرسشنامه ای که بر اساس اهداف برنامه های مشابه در مطالعات دیگر طراحی شده بود، تکمیل کردند. این پرسشنامه شامل 22 عبارت در قالب مقیاس لیکرت و به شکل نمره دهی جداگانه به دو جنبه اهمیت و قابلیت دستیابی به اهداف طراحی شده بود. نمره اهمیت و قابلیت دستیابی به اهداف و همچنین ارتباط این دو با یکدیگر و عبارات دارای

بالاترین درصد موافقت بیان شده است.

نتایج: هفتاد و دو درصد دانشجویان در مطالعه شرکت کردند. آلفای کرونباخ برای پرسشنامه 0.91 بود. میانه نمرات اهمیت بزرگتر و مساوی 4 و در مورد قابلیت دستیابی میانه 7 عبارت 3 و میانه بقیه اهداف مساوی یا بزرگتر 4 بود. میانگین نمره اهمیت 3.98±0.7 و میانگین و انحراف معیار نمره دستیابی 3.51±0.53 از نمره پنج بود. بطور کلی ارتباط ناچیزی بین اهمیت و دستیابی به اهداف وجود داشت.

نتیجه گیری: اهداف مشخص شده برای دوره برخورد زودرس با محیط بالینی از جهت اهمیت و قابلیت دستیابی مناسب بودند، اما باید تلاش بیشتری برای کمک به دانشجویان در زمینه ادغام علوم پایه و بالینی انجام شود. همچنین این مطالعه، الگوی مناسبی برای روش تعیین اهداف دوره های برخورد زودرس با محیط بالینی با توجه به نیازهای خاص هر دانشگاه ارائه داده است. مطالعات بیشتر برای تبدیل این اهداف به اهداف عینی آموزشی مورد نیاز است.