مشکلات آموزش بالینی از نظر دانشجویان مامایی دانشگاه علوم پزشکی بابل

روش ها: در مطالعه ای توصیفی-مقطعی از نوع پیمایشی، تعداد 55 دانشجوی سال آخر روزانه و شبانه مامایی به صورت سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای روا و پایا بود که با 32 گزینه، مشکلات آموزش بالینی را جویا می شد. مقیاس پرسشنامه به صورت بله، گاهی، خیر بود. داده ها با نرم افزار spss با آمار توصیفی و آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل شد.

نتایج: هشتاد و یک و هشت دهم درصد معتقد بودند آموزش بالینی در مامایی با مشکلاتی روبرو است که 40 درصد مشکلات را در حد زیاد و 41.8 درصد مشکلات را متوسط عنوان کردند، 72.7 درصد آموزش بالینی را از لحاظ امکانات و عوامل محیطی ضعیف و با مشکلاتی مواجه می دانستند، 87.3 درصد معتقد بودند که مشکلات آموزش بالینی ناشی از مشکلات مربیان آموزش بالینی است، 83.6 درصد واحدهای تئوری پیش بالینی و پراتیک را دارای مشکلاتی قلمداد کردند، 74.5 درصد مشکلات را مربوط به پرسنل بیمارستان ها و مراکز بهداشتی-درمانی می دانستند، 83.7 درصد از واحدهای پژوهش نیز مشکلاتی را در ارزشیابی بالینی احساس می کردند.

نتیجه گیری: نداشتن مربیان بالینی مسلط و مشکلات مربوط به آموزش های پیش بالینی و ارزشیابی بالینی از عمده ترین مشکلات آموزش بالینی دانشجویان مامایی دانشگاه بابل بود.