مقایسه اثر همودیالیز بی کربناتی و استاتی بر پارامترهای اسپیرومتری در بیماران نارسایی مزمن کلیه تحت همودیالیز

روش کار: این مطالعه مقطعی بر روی 41 بیمار نارسایی مزمن کلیه در شهریور و مهرماه 1385 در بیمارستان لبافی نژاد تهران انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه دیالیز بی کربناتی و استاتی تقسیم شدند قبل و بعد از شروع همودیالیز اسپیرومتری(fef25-75 %fev1/fvc, fev1, fvc) و توزین دقیق انجام گردید. آزمایشات بیوشیمی انجام گرفت. تجزیه پارامترهای اسپیرومتری با استفاده از آزمون آماری t انجام شد و p-value کمتر از 0.05 معنی دار تلقی شد.

نتایج: 29 بیمار دیالیز بی کربناتی و 12 دیالیز استاتی مورد بررسی قرار گرفتند. بهبود عملکرد تنفسی در پارامترهای اسپیرومتری فقط در گروه بی کربناتی معنی دار بود که وقتی نتایج بر حسب جنس بررسی شد، بهبودی فقط در گروه مردان معنی دار بود. این بهبودی برای پارامتر fvc, fev1, fef25-75% معنی دار بوده است. کاهش وزن طی دیالیز و آزمایشات بیوشیمی  و خونی رابطه معنی دار با بهبود پارامترهای اسپیرومتری نداشت.

نتیجه گیری: دیالیز بی کربناتی باعث بهبود معنی دار پارامترهای اسپیرومتری و کارکرد ریوی در مردان می گردد.