تناسب اهداف برنامه های آموزشی با نیازهای حرفه ای: دیدگاه دانش آموختگان دانشکده پرستاری و مامایی خرّم آباد

روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی از نوع پیمایشی در سال 86-1385 روی 407 نفر دانش آموختگان پرستاری و مامایی سال های1378-84  انجام شد. پرسشنامه ای مشتمل بر اطلاعات فردی، تناسب اهداف برنامه های آموزشی با نیازهای حرفه ای و عناصر مؤثر بر کیفیت برنامه های آموزشی از دیدگاه دانش آموختگان به وسیله پست ارسال و بطور خودایفا تکمیل گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آمار توصیفی و مجذور کای تجزیه و تحلیل شد.

نتایج: بیشتر دانش آموختگان پرستاری (72.9 درصد) و مامایی (72.4 درصد)، توانایی خود در مراقبت از بیمار را در حد زیاد ارزیابی نموده و کاربرد دروس کارآموزی را بیش از دروس عملی و تئوری در کارآیی حرفه ای مؤثر دانستند. از دیدگاه دانش آموختگان، مهارت های کسب شده در طول تحصیل، در حد متوسطی پاسخ گوی نیازهای حرفه ای آنان در محیط کار بود و عدم کسب مهارت های لازم، دانش آموختگان پرستاری (37.1 درصد) را بیش از مامایی (22.4 درصد) تحت فشار روانی قرار داده بود. بیشترین عناصر مؤثر بر کیفیت برنامه های آموزشی از دیدگاه دانش آموختگان، استفاده از اساتید و مربیان مجرب، امکانات آموزش بالینی و فضای مناسب، شیوه های تدریس بکار گرفته شده، امکانات آموزشی دانشکده و منابع علمی بود.

نتیجه گیری: نیازهای حرفه ای دانش آموختگان پرستاری و مامایی در برنامه آموزشی، بطور جامع پوشش داده نمی شود. لزوم تغییر در برنامه آموزشی و فراهم نمودن تمهیدات لازم برای دستیابی به اهداف حرفه ای و تربیت نیروی انسانی ماهر و مولد، ضروری به نظر می رسد.