دیدگاه دانشجویان پرستاری درباره محیط های یادگیری بالینی

روش ها: کلیه دانشجویانی که در بخش های اطفال، بخش مراقبت های ویژه جراحی اعصاب، ریکاوری، بخش مراقبت های ویژه جراحی، اتفاقات جراحی، اتفاقات داخلی مردان و بخش زنان و زایمان به کسب تجارب بالینی در عرصه مشغول بودند، در این پژوهش توصیفی-مقطعی شرکت داشتند. ابزار گردآوری داده ها، یک پرسشنامه 50 سؤالی بود که از تلفیق دو پرسشنامه مقیاس محیط یادگیری بالینی و محیط یادگیری بالینی و نظارت به دست آمد. به وسیله این پرسشنامه دانشجویان در طول نیم سال دوم تحصیلی 85-1384  نسبت به ارزیابی محیط بالینی که در آن مشغول به یادگیری بودند، اقدام نمودند. از آزمون های آماری post-hoc, anova  برای مقایسه میانگین رتبه ها و نرم افزار spss استفاده شد.

نتایج: میانگین رتبه داده شده به محیط های یادگیری بخش های مختلف بین 1.4 تا 4.1 از 5 متغیر بود. در چهار بخش اتفاقات جراحی، اتفاقات داخلی مردان، اطفال و ریکاوری، 3 و یا کمتر، و در سه بخش دیگر رتبه به دست آمده بین 3 و 4 بود. بخش های مورد ارزیابی در شش متغیر از مجموع متغیرها، شامل الگوی مدیریتی مسؤول بخش، یادگیری در بخش، تعهد مسؤول پرستاری، نحوه ارتباط با بیمار، ارتباط بین پرسنل و دانشجو و رضایت دانشجویان با هم متفاوت بودند اما در متغیرهای درک دانشجویان پرستاری از جو بخش، وضعیت مراقبت های پرستاری و روابط بین فردی و روابط نظارتی با هم تفاوت معنیداری نداشتند.