ارزیابی کلینیکی افزایش ضخامت عرضی ریج با تکنیک اینترپوزیشنال با استفاده از ماده bio-oss مخلوط با استخوان اتوژن (یک مطالعه اولیه)

مقدمه: ایمپلنت کمبود استخوان، خصوصا در بعد باکولینگوالی هنگام قرار دادن صحیح ایمپلنت ها اهمیت بسزایی دارد. هدف از این مطالعه بررسی بالینی کارآیی روش اینترپوزیشنال، با استفاده از مخلوط استخوان اتوژن و bio-oss برای افزایش عرض ریج بود.

مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 4 بیمار با 4 ناحیه تحلیل عرض ریج انتخاب شدند. جراحی افزایش عرض ریج مطابق مراحل زیر انجام شد: تحت بی حسی موضعی در قله ریج کمی متمایل به لینگوال برش افقی در بافت نرم داده شد و فلپ با ضخامت کامل کنار زده شد. یک شیار افقی در قله ریج استخوانی و دو برش عمودی در ضخامت استخوان با کال ایجاد گردید. به کمک چیزل شکستگی green stick در قاعده صفحه ایجاد و صفحه باکالی به تدریج جدا گردیده تا شکافی بین دو صفحه باکال و لینگوال ایجاد شود. در این فضا مواد پیوندی که مخلوطی از استخوانن اتوژن ناحیه سمفیز و bio-oss بود گذاشته شد. 6 ماه بعد از جراحی کست مطالعه آماده و اندازه گیری های مجدد به عمل آمد و نتایج با استفاده از آزمون paired t-test مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

یافته ها: میانگین افزایش عرض ریج استخوانی 3.56±0.78 mm بود و اختلاف معنی داری بین ضخامت ریج استخوانی قبل و بعد از عمل وجود داشت (p=0.001). میانگین کاهش ارتفاع ریج پس از عمل 0.75±0.93 mm و از نظر آماری معنی دار نبود (p=0.056).

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که روش اینترپوزیشنال با استفاده از مخلوط bio-oss و استخوان اتوژن روش مناسبی برای افزایش عرض ریج می باشد.