بررسی میزان ترشح il-1β توسط استئوبلاست های انسانی در مجاورت mta سفید، mta تیره، سمان پرتلند و irm بعنوان مواد پرکننده انتهای ریشه

مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه آزمایشگاهی مداخله ای می باشد. سلول های استئوبلاست انسان رده mg-63 تهیه شده از بانک سلولی انستیتوپاستور ایران در مدیوم rpmi-1640 رشد داده شدند. مواد مورد آزمایش بر اساس دستور کارخانه سازنده مخلوط شده و درون پلیت های 24 خانه و در ضخامت تقریبی 1mm و در ابعاد 1×1cm، قرار داده شدند. سلول ها، بعد از سخت شدن اولیه مواد، اضافه شدند. سلول ها، در روز های اول، سوم و هفتم، توسط میکروسکوپ نوری، مورد بررسی قرار گرفتند. محیط کشت سلول ها، در فواصل عنوان شده، جمع آوری شد و تحت آنالیز elisa قرار گرفت و میزان il-1β در هر نمونه بر اساس pg/ml، اندازه گیری شد. جهت مقایسه داده ها بین مواد مختلف از آزمون tukey و جهت نرمال بودن پاسخ ها از آزمون kolmogorov-smirnov استفاده شد.

یافته ها: نتایج مورفولوژی سلول ها، نشان داد که بسیاری از استئوبلاست ها پس از 7 روز در مجاورت  mtaسفید و تیره، چسبندگی مطلوبی داشتند و از نظر مورفولوژی، بصورت گسترده و پهن (flat) بودند. سلول ها در مجاورت سمان پرتلند، غالبا بصورت گرد و جدا شده از سطح، مشاهده می شدند. هر چند در میان آنها، سلول های گسترده (flat) نیز مشاهده می شد. در مجاورت irm همگی سلول ها، به حالت گرد در آمده و از سطح پلیت جدا شده بودند. میزان سطح ترشح il-1β در مجاورت mta تیره و mta سفید، بطور معنی داری بیش از سمان پرتلند و  irmبود (p=0.00). میزان ترشح il-1β در مجاورت  mtaتیره و سفید تفاوت معنی داری نداشت(p=0.77)، همچنین سطح ترشح  il-1β در مجاورت سمان پرتلند و irm تفاوت معنی داری نداشت (p=0.187).

نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر، دلالت بر این داشت که استئوبلاست های انسان در مجاورت  mtaتیره و mta سفید، در مقایسه با سمان پرتلند و irm، پاسخ مناسب تری را نشان دادند، بنابراین استفاده از mta و ترجیح آن بر دیگر مواد توصیه می گردد. در مورد سمان پرتلند، باید مطالعات بیشتری انجام شود تا بتوان به یک نتیجه گیری نهایی در مقایسه این ماده با mta رسید.