مقایسه میزان آزادسازی یون نیکل و محل ایجاد خوردگی در چند نوع براکت استینلس استیل رایج در بازار ایران

مقدمه: یکی از ویژگی های مهم براکت، مقاومت به خوردگی است که خود خوردگی می تواند باعث اختلال در حرکت دندان ها از طریق افزایش اصطکاک بین آرچ وایر و اسلات و نیز بروز تغییر رنگ در مینای دندان ها گردد. هدف از این مطالعه مقایسه میزان خوردگی 5 نوع براکت رایج در بازار ایران و بررسی محل های شایع ایجاد خوردگی در آنها بود.

مواد و  روش ها: در این تحقیق تجربی-آزمایشگاهی، 80 عدد براکت 0.018 استیل استاندراد اج وایز دندان سانترال پایین از کارخانه های 3m, joli, forte, dentaurum, mira (از هر کدام 16 عدد) انتخاب شدند. در ابتدا براکت ها در ماده قالب گیری rapid مانت شده و از شش جهت با دستگاه استرئومیکروسکوپ با بزرگنمایی 50 از آنها عکس تهیه گردید. سپس براکت های مربوط به هر کارخانه به صورت 8 تا 8 تا در ظروف شیشه ای در بسته در محیط بزاق مصنوعی با ph=7.2 و در محیط انکوباتور تحت درجه حرارت 1±37 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. پس از 6 هفته غلظت یون نیکل آزاد شده از هر نمونه به کمک روش جذب اتمی (atomic absorption) اندازه گیری و مجددا از هر براکت با کمک استرئومیکروسکوپ برای رویت مناطق خوردگی در جهات قبلی عکس تهیه شد. تجزیه و تحلیل آماری با آزمون های chi-square، کوکران و کروسکال-والیس و مک نمار انجام گرفت.

یافته ها: کمترین میزان آزادسازی نیکل مربوط به براکت (0.86±0.1ppb) 3m و بیشترین آن مربوط به براکت (17.49±0.01ppb) 3m بود. به علاوه سطح مش بیشترین و سطحی که بیس و بالچه از روبرو دیده می شدند از کمترین میزان خوردگی در کل براکت ها برخوردار بود.