بررسی آزمایشگاهی ثبات رنگ تارجیس به وسیله کالریمتر و مقایسه آن با پرسلن و کامپوزیت

مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی- تجربی یک نوع سرومر (تارجیس)، یک کامپوزیت مستقیم لایت کیور (تتریک سرام) و یک نوع پرسلن (ویتا) انتخاب شدند. نمونه ها در سیستم cielab و توسط یک کالریمتر در ابتدای آزمون و پس از 100 و 200 ساعت تابش اشعه uv مورد بررسی قرار گرفت. مختصاتb*, a*, l*  و تغییرات آنها در مراحل آزمایش بررسی شد. نتایج توسط آزمون آنالیز واریانس یکطرفه (anova) و آزمون تعقیبی (lsd) مورد بررسی آماری قرار گرفت.

یافته ها: نتایج نشان داد که پس از دوره های 100 و 200 ساعت اشعه، پرسلن بیشترین ثبات رنگ و تارجیس کمترین ثبات رنگ را داشتند (p=0.05 در 100 ساعت و p=0.014 در 200 ساعت). در مقایسۀ رنگ های مختلف مادۀ سرومری، رنگc3  بیشترین ثبات رنگ و رنگ d3 کمترین ثبات رنگ را دارا بودند (p=0.001) در 100 ساعت وp=0.008  در 200 ساعت). در تمام گروه های مورد مطالعه، تغییر رنگ پس از آزمون از نظر کلینیکی قابل قبول بود.

نتیجه گیری: تمام گروه ها از ثبات رنگ قابل قبولی برخوردار بودند و در این میان پرسلن بهترین ثبات رنگ را نشان داد.