مقایسه اثر فاصله دستگاه لایت کیور led و هالوژن بر ریزسختی کامپوزیت z250

مقدمه: استفاده از دستگاه های لایت کیور جزئی جدایی ناپذیر از دندانپزشکی است که برای سخت کردن کامپوزیت های متداول، گلاس آینومرها، لاینرها و باند کردن براکتهای ارتودنسی استفاده می شود. در این میان بررسی دستگاههای لایت کیور led که اخیراً به بازار جهانی عرضه شده اند و مقایسه آن با دستگاههای هالوژن در فاصله های متفاوت ضروری بنظر می رسد. هدف این تحقیق بررسی اثر فاصله با دو دستگاه لایت کیور هالوژن و led بر ریز سختی کامپوزیت z250 بود.

مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی آزمایشگاهی از کامپوزیت z250 میکروهیبرید با پایه (3m espe) bis-gma استفاده شد. ابتدا قالبی از جنس plexiglass با ابعاد 10cm×10 و ضخامت 2mm تهیه و از کامپوزیت z250 پر شد. سپس نمونه ها به 4 گروه 10 تایی تقسیم شدند: نمونه های گروه اول با دستگاه لایت کیور هالوژن (astralis 7) در فاصله 10, (0^mm) نمونه گروه دوم با astralis 7 در فاصله 10, 5mm نمونه گروه سوم با دستگاه led  (apoza)در فاصله 10, 0mm نمونه گروه چهارم با apoza در فاصله 5mm سخت شدند. پس از 20 ثانیه کیورینگ، نمونه ها در دمای اتاق برای 24 ساعت نگهداری شدند و سپس توسط دستگاه vickers (مدل 6100) تست ریز سختی انجام گرفت. این تست در هر 4 گروه و در سه نقطه مجزا با فاصله 1mm از هم و درسطوح فوقانی و تحتانی انجام شد و با آزمون واریانس دو عاملی نتایج تحلیل گردید. یافته ها: مطالعات آماری نشان داد که ریزسختی در هر دو فاصله 5mm, 0mm در سطح فوقانی دستگاه astralis 7 بیشتر از apoza بود. در هر دو دستگاه میزان ریزسختی در فاصله 0mm بیشتر از فاصله 5mm بود (p<0.05). نسبت ریز سختی سطح تحتانی به فوقانی (btr:bottom/top ratio) در دستگاه apoza بیشتر از astralis 7 بود (p=0.047).

نتیجه گیری: ریزسختی تمام نمونه های سخت شده در فاصله 0mm بطور معنی داری بیشتر از نمونه های سخت شده در فاصله 5mm بود. میزان ریزسختی در هر دو فاصله 5mm, 0mm در سطح فوقانی پس از کیورینگ با دستگاه هالوژن بیشتر از به ثبت رسید. نسبت ریزسختی سطح به عمق در دستگاه led بیشتر از هالوژن بود.