یافته های 5 ساله اپیدمیولوژیک و بالینی بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی در مراجعین بخش بیماریهای دهان دانشکده دندانپزشکی مشهد – ایران

مقدمه: لیکن پلان، بیماری پوستی مخاطی مزمن و نسبتاً شایع در میان سالگی است که 0.2 تا 2 درصد جمعیت را مبتلا می سازد. مطالعه در زمینه فراوانی و اشکال بالینی لیکن پلان دهانی، در ایران بسیار محدود انجام شده است این مطالعه، جهت ارزیابی نماهای اپیدمیولو ژیک و بالینی 5 ساله در 420 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی در بخش بیماریهای دهان دانشکده دندانپزشکی مشهد و مقایسه نتایج آن با مطالعات جوامع دیگر، طراحی گردید.

مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، پرونده های، 420 نفر از بیماران لیکن پلان دهانی، تفکیک گردید. اطلاعات پروندۀ تمام بیماران مذکور (از لحاظ: سن، جنس، شکایت اصلی، درگیری پوستی، محل-نوع و شکل ضایعات) استخراج گردید. توزیع فراوانی داده ها در زیر گروههای مختلف توسط نرم افزار spss 11.5 محاسبه گردید.

یافته ها: میانگین سنی بیماران، 41.16 سال بود که 64.9 درصد آنها مؤنث و 35.1 درصد آنها مذکر بودند. در 85.2 درصد بیماران، گونه، شایع ترین ناحیه درگیر شناخته شد. رتیکولار شایع ترین الگوی درگیری در مبتلایان بود (76.9 درصد). 15.5 درصد مبتلایان درگیری پوستی لیکن پلان داشتند.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه اهمیت اخذ تاریخچه مناسب و معاینه بالینی دقیق برای رسیدن به تشخیص و طرح درمان مناسب در مورد لیکن پلان دهانی مشخص می گردد. نظر به تفاوت های نتایج اپیدمیولوژیک این بیماری در جواع مختلف، پزشکان به این گونه مطالعات نیاز دارند تا بتوانند بر اساس شیوع یافته های اپیدمیولوژیک و بالینی، تحقیقات و برنامه های درمانی خود را بر اساس آن تنظیم نمایند.