بررسی آزمایشگاهی تأثیر دو نوع تراش بر استحکام شکست لامینیتهای ساخته شده از کامپازیت تقویت شده با فیبر و سرامیک

مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی تعداد 54 دندان سانترال و لترال ماگزیلاری و مندیبولار کشیده شده انسان انتخاب شدند. نمونه ها به سه گروه اصلی 18 تایی که هر کدام دارای دو زیر گروه 9 تایی بودند، تقسیم شدند: در گروه اول تراش سطح لبیال دندان بدون باکس به روش incisal lap انجام شد. در گروه دوم تراش سطح لبیال با باکس لبیالی در مزیال و دیستال صورت گرفت. و در گروه سوم تراش سطح لبیال با باکس پروگزیمالی در مزیال و دیستال انجام گردید. در زیرگروه اول هر گروه لامینیت کامپازیتی غیرمستقیم ساخته شد و در زیرگروه دوم لامینیت سرامیکی. بعد از سمان کردن لامینیتها توسط سمان رزینی دوآل کیور rely x arc، استحکام شکست آنها توسط دستگاه zwick و نوع شکست توسط استرئومیکروسکوپ تعیین گردید. سپس جهت آنالیز داده ها از آزمونهای واریانس یک طرفه و دوطرفه، توکی و t-student استفاده شد.

یافته ها: بین استحکام شکست لامینیتهای ساخته شده از دو ماده مختلف در سه نوع طرح تراش، اختلاف آماری معنی دار وجود داشت (p=0.016). در لامینیت های کامپازیت بین استحکام شکست گروه اول و دوم تفاوت معنی داری وجود دا شت و بیشترین استحکام شکست مربوط به گروه اول بود (p=0.019).در لامینیت های سرامیکی، بین استحکام شکست سه نوع طرح تراش مختلف، تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت ولی از نظر میانگین بیشترین استحکام شکست مربوط به گروه دوم می باشد (p=0.055). بین نوع شکست و نوع تراش در دو ماده مختلف لامینیت، ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت.

نتیجه گیری: با توجه به داده های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که هنگام انجام تراش سطح لبیال دندان به روش incisal lap بدون باکس، استحکام شکست لامینیتهای کامپازیت بیشتر از لامینیتهای سرامیکی بوده و در صورت انجام تراش سطح لبیال دندان با باکس لبیالی، استحکام شکست لامینیتهای سرامیکی بیشتر از لامینیتهای کامپازیت frc می باشد.