مقایسه آزمایشگاهی استحکام باند برشی سیستم های باندینگ “self-etch”, “etch & rinse” به عاج پس از “nonvital tooth bleaching”

مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی- تجربی، 48 دندان پره مولر سالم انسانی انتخاب شدند و از 5 mm زیر cej برش خوردند. به منظور انجام بلیچینگ، پس از تهیه حفره دسترسی و خارج کردن نسج پالپ و قرار دادن گلاس آینومر نوری در قسمت آپیکال، دندان ها در 4 نوبت توسط هیدروژن پراکساید 35% بلیچ شدند. پس از قرار دادن دندان ها در آکریل فوری، سایش سطح باکال و اکسپوز شدن عاج، نمونه ها بطور تصادفی مطابق نوع باندینگ مورد استفاده به چهار گروه تقسیم شدند: گروه 1 single bond (sb)، گروه 2: prime & bond nt (p & b)، گروه 3: clearfil se bond (ces) و گروه 4: opti bond (ob). پس از استفاده از باندینگ ها مطابق دستور کارخانه سازنده و قرار دادن کامپوزیت z100 بر روی آنها، ترموسیکلینگ انجام شده و استحکام باند توسط دستگاه اینسترون با سرعت 1 mm/min تعیین گردید. اطلاعات توسط آنالیزهای independent sample t-test, anova مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها: cse بیشترین میزان استحکام باند sb, (15.18 mpa) کمترین میزان آن (8.10 mpa) را دارا بود. نتایج حاصله نشان داد که در بررسی تفاوت متغیر استحکام باند بین انواع یا نسل های مختلف باندینگ ها، به استثناء باندینگ های p&b, sb که تفاوت آماری معنی داری با هم نداشتند، در سایر موارد تفاوت از لحاظ آماری معنی دار بود. (p<0.05)

نتیجه گیری: باندینگ های “self-etch” دو مرحله ای (cse) نسبت به “self-etch” یک مرحله ای (ob) یا “etch & rinse” دو مرحله ای (p&b, sb) جهت استفاده بر روی دندان های غیرزنده ای که تحت بلیچینگ با هیدروژن پراکساید 35% قرار گرفته اند مناسب ترند.