بررسی میزان تجربه پوسیدگی دندانی کودکان 6-2 ساله و ارتباط آن با وضعیت اجتماعی- اقتصادی والدین آنها در مهدکودک های بیرجند- ایران در سال 1385

مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی که مسائل اخلاقی آن مورد تایید کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مشهد قرار گرفته است، 434 کودک 13-72 ماهه از بین کودکان سنین قبل از مدرسه مهدکودک های بیرجند بطور تصادفی انتخاب شدند و از جهت پوسیدگی دندانی بر اساس معیارهای who مورد معاینه واقع شدند و پرسشنامه ای که حاوی سوالاتی در رابطه با وضعیت اقتصادی- اجتماعی کودکان بود توسط والدین آنها تکمیل شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار spss انجام شد و آزمون های آماری logistic regression, kruskull wallis, chi-square, mann-whitney مورد استفاده قرار گرفتند و سطح معنی داری برای همه آزمون ها p<0.05 در نظر گرفته شد.

یافته ها: میانگین dmft کل کودکان مورد مطالعه معادل dmfs, 4.99±4.12 معادل 7.88±8.45 بدست آمد. 16.1% از نمونه ها عاری از پوسیدگی بودند و میزان شیوع severe early childhood caries, early childhood caries بترتیب 83.7%y childhood caries, early پوسیدگی بودند و میزان شیوع  وضعیت اقتصادی- اجتماعی کودکان بود توسط والدین آنهاساس معیارهای  و 50.2% بدست آمد. این مطالعه نشان داد که با افزایش سن نمونه ها از میزان درصد کودکان عاری از پوسیدگی کاسته شده است (p<0.001). کودکانی که والدین، بخصوص مادران آنها از سطح تحصیلات بالاتری برخوردار بودند dmft پایین تری داشتند و شیوع پوسیدگی در کودکانی که مادران آنها شاغل بودند کمتر از کودکان با مادران خانه دار بود (p<0.001).

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بر شیوع بالای پوسیدگی در بین کودکان بیرجند دلالت دارد. که میزان تجربه پوسیدگی کودکان با سطح تحصیلات والدین (بخصوص مادران) آنها مرتبط است. بنابراین اجرای برنامه های آموزشی بمنظور پیشگیری از بروز پوسیدگی دندانی در کودکان آن سامان بویژه در کودکان خانواده هایی که از طبقات اجتماعی- اقتصادی پایین بشمار می روند ضروری بنظر می رسد.