بررسی اثر شیاف پروژسترون در جلوگیری از زایمان زودرس و عوارض آن

روش بررسی: این مطالعه 150 خانم حامله تک قلو، بدون علائم و نشانه های زایمان زودرس که در خطر بالا برای زایمان زودرس بودند را شامل شد. این افراد به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. این دو گروه از نظر سن حاملگی و عوامل خطر زایمان زودرس مشابه بودند. بین هفته 34-24 حاملگی به یک گروه، روزانه 100 میلی گرم شیاف واژینال پروژسترون داده شد و گروه دیگر به عنوان گروه کنترل تحت نظر قرار گرفتند. به افراد آموزش های لازم داده شد که در صورت انقباضات منظم و ریتمیک به بیمارستان مراجعه کنند و با استفاده از توکودینامومتر برای 60 دقیقه مونیتورینگ انقباضات رحمی به عمل آمد و در صورت واقعی بودن انقباضات، بیمار تحت درمان با داروهای توکولیتیک رایج قرار گرفت و در بیمارانی که علیرغم درمان با توکولیتیک زایمان متوقف نشد، اطلاعات ثبت و جمع آوری شد. پس از جمع آوری داده ها و وارد کردن آن در نرم افزار آماری  spssنتایج با استفاده از آزمون های مناسب آماری مانند کای اسکوار، تی تست، تست فیشر و تست من- ویتنی، تجزیه و تحلیل شدند و نتایج در سطح اطمینان 95 درصد گزارش شد.

یافته ها: میانگین سن حاملگی در گروه دریافت کننده پروژسترون (2.08±38.62 هفته) و در گروه کنترل (3.5±35.88 هفته) بود (p<0.01). زایمان زودرس در کمتر از 37 هفته حاملگی در 31.9 درصد خانم های گروه کنترل و در 11.6 درصد گروه دریافت کننده پروژسترون دیده شد (p<0.01). زایمان زودرس در کمتر از 34 هفته در 22.2 درصد خانم های گروه کنترل و 2.9 درصد گروه دریافت کننده پروژسترون دیده شد (p<0.01).