بررسی تأثیر سلنیوم بر تغییرات ظرفیت آنتی اکسیدانی اسپرم موش های مسن و بالغ

روش بررسی: این پژوهش به شیوه تجربی و با آزمایش بر روی 15 سرموش بالغ 3-2 ماهه و 15 سر موش مسن 12-10 ماهه انجام شد. هر گروه سنی از موش ها به صورت تصادفی به سه گروه (کنترل، شم و آزمون) تقسیم شدند. به گروه کنترل تزریقی انجام نشد. به گروه شم، هم حجم گروه آزمایش حلال سلنیوم (نرمال سالین) بصورت داخل صفاقی تزریق شد. موش های گروه آزمون هر رده سنی (مسن و بالغ) 0.2 mg/kg سلنیوم بصورت داخل صفاقی دریافت کردند. تزریقات به مدت 5 هفته، روزانه یک بار انجام گرفت. بعد از 42 روز از شروع تزریقات موش ها به روش در رفتگی مهره های گردن، کشته و پس از بدست آوردن اسپرم، میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی اسپرم با استفاده از روش frap اندازه گیری شد. میزان جذب tptz-fe²⁺ با دستگاه اسپکتروفتومتر در طول موج 593nm قرائت شد. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون کروسکال والیس و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنیداری p<0.05 در نظر گرفته شد.

یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش تفاوت معنیداری را بین میانگین غلظت آنتی اکسیدانی اسپرم در گروه کنترل و آزمون هر دو گروه سنی نشان داد (p<0.05). همچنین مقایسه میانگین غلظت آنتی اکسیدانی در محلول اسپرم گروه کنترل بالغ (1.06±742.26) و گروه کنترل مسن (0.78±972.061) تفاوت معنیداری را نشان داد (p<0.05).