بررسی تاثیر بوپیواکائین در بیدردی کامل بعد از عمل tl

روش بررسی: این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی تصادفی شده شاهد دار دو سوکور بود. حجم نمونه شامل 60 خانم با i ,ii ,asa بود که بصورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. القای بیهوشی بیماران دو گروه مشابه بود. بعد از القای بیهوشی در محل انسیزیون پوستی و مزوسالپنکس در محل قطع لوله ای رحمی هر دو سمت به بیماران گروه مداخله 10 و 3 سی سی از محلول بوپیواکائین 0.25% تزریق و برای گروه کنترل با حجم مساوی از محلول سالین ایزوتونیک به همان نقاط تزریق شد. قبل از ترخیص بیماران از ریکاوری، 6 ساعت بعد از عمل و 24 ساعت و یک هفته بعد از ترخیص از بیمارستان شدت درد به دو روش verbal ,vas از بیماران اخذ و در پرسشنامه ثبت شد، داده ها پس از ورود به نرم افزار آماری spss win و با استفاده از آزمون های آماری t-test ,u-mann-whitney ,x² مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: میانگین شدت درد (vas)، در ریکاوری به طور معنی داری در گروه مداخله (2.6±2.92) کمتر از گروه کنترل (1.96±4.03) بود (p<0.05). میانگین شدت درد در 6 ساعت بعد از عمل و 24 ساعت پس از ترخیص از بیمارستان در دو گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی داری نداشت (p>0.05) اما میانگین شدت درد یک هفته بعد از ترخیص از بیمارستان به طور معنی داری در گروه مداخله (2.35±3.68) کمتر از گروه کنترل (1.41±4.3) بود (p<0.05). از نظر نیاز به استفاده از داروی مسکن، 34.5% بیماران گروه مداخله نیاز به تزریق مسکن بعد از عمل داشتند در حالیکه در گروه کنترل 61.3% بیماران، نیازمند تزریق مسکن بعد از عمل بودند که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بو (p<0.05).

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه اثر استفاده وریدی 10 میلی گرم متوکلوپرامید، 20 میلی گرم هیوسین و تزریق بوپیواکائین در محل برش پوستی و مزوسالپینکس قسمت های لترال و مدیال لوله های رحمی در کاهش درد زودرس و 7 روز بعد از عمل را تایید می کند.