• بررسی بهبودی عملکردی ناشی از دپرنیل در ضایعه نخاعی کنتوزیون در رت

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1386/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1386/01/01
    • تعداد بازدید: 578
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -

    زمینه و هدف: در این مطالعه، بهبودی عملکردی ناشی از (-)- دپرنیل در مدل ضایعه نخاعی کنتوزیون 1 در رت ماده بررسی شد.

    روش بررسی: تعداد 18 رت ماده سالم نژاد sprague dawley وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی و مساوی (n=6) به گروه های کنترل، شم و (-)- دپرنیل تقسیم شدند. همه حیوانات در سطح مهره t13 لامینکتومی شدند. در گروه های کنترل و (-)- دپرنیل، ضایعه کنتوزیون بر اساس تکنیک weight dropping ایجاد گردید. (-)- دپرنیل با دوز 0.1 mg/kg/day در گروه (-)- دپرنیل و در گروه کنترل به همان میزان نرمال سالین به صورت داخل صفاقی به مدت 14 روز تزریق گردید. تست حرکتی bbb، در روز اول بعد از ایجاد ضایعه و در آخر هر هفته تا پایان هفته هشتم در همه گروه ها انجام شد. حجم بافت باقیمانده و تعداد نورون های حرکتی در محل ضایعه محاسبه و با هم مقایسه گردیدند.

    یافته ها: توانایی حرکتی گروه دریافت کننده (-)- دپرنیل در مقایسه با گروه کنترل در همه زمان ها غیر از روز اول، به طور معنی داری افزایش نشان داد. در بررسی بافت باقیمانده نخاع و تعداد متوسط نورون های حرکتی هم افزایش معنی داری در گروه (-)- دپرنیل نسبت به کنترل مشاهده شد (p<0.05).

    نتیجه گیری: این تحقیق نشان داد که تجویز دپرنیل احتمالاً با حفظ نورون های حرکتی و ماده سفید نخاع باعث بهبودی حرکتی در مدل ضایعه نخاعی کنتوزیون در رت ماده می شود.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین ژورنال ها