نقش گیرنده موسکارینی سیستم کولینرژیک هسته بستر الیاف عصبی انتهایی بر پاسخ های قلبی عروقی و رفلکس بارورسپتوری در موش آزمایشگاهی بزرگ

روش ها: استیل کولین با دوز 3 و 6 نانومول با حجم 50 نانولیتر بصورت یک طرفه توسط میکروپیپت در 53 bst سر موش صحرایی نر بیهوش با یوروتان تزریق شد. شریان و ورید رانی به منظور ثبت فشار خون و ضربان قلب و تزریق داروها کانول گذاری شد. میانگین حداکثر فشار متوسط شریانی و ضربان قلب در هر گروه با قبل از آزمایش و با گروه کنترل با آزمون های t زوج و t مستقل مقایسه گردید. به منظور ارزیابی بارورفلکس، میزان برادی کاردی به ازاء هر 20 میلیمتر جیوه افزایش فشار محاسبه گردید و شیب خطوط رگراسیون با قبل از تزریق با آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر مقایسه شد.

یافته ها: تزریق استیل کولین (6 نانومول) به بخش های پشتی، جانبی و شکمی bst باعث افزایش فشار خون به میزان 1.8±20.69 میلیمتر جیوه (p<0.01) بدون تغییر در ضربان قلب شد. تزریق آروپین، پاسخ های افزایش فشار ناشی از تزریق استیل کولین را از بین برد، در حالی که بر میزان برادی کاردی رفلکسی بدنبال افزایش فشار ناشی از تزریق داخل وریدی فنیل افرین اثری نگذاشت. تزریق کلرور کبالت به درون bst خود تاثیری بر فشار خون و ضربان قلب نگذاشت ولی برادی کاردی را در افزایش فشارهای کمتر از 40 میلی متر جیوه با تزریق داخل وریدی فنیل افرین افزایش و در افزایش فشارهای بالاتر از 40 میلی متر جیوه کاهش داد. (p>0.05) نشان می دهد که bst نقش مهمی در عمل بارورفلکس دارد.

نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که گیرنده های موسکارینی در کنترل فشار خون و ضربان قلب نقش دارد اما تاثیری بر فعالیت باروفلکسی ندارد در حالیکه سیناپس های موجود در bst بر بخش برادیکاردی رفلکس بارورسپتوری موثر است.