نقش احتمالی اینتگرین ها در تکوین تحمل به اثر ضددردی مرفین در موش صحرایی

روش ها: برای القاء تحمل به مرفین، دوز 15 میکروگرم مرفین دو بار در روز به مدت پنج روز به شیوه داخل نخاعی به موش های صحرایی نر بالغ تزریق می شد. برای بررسی اثر کاتیون منگنز، 15 دقیقه قبل از مرفین، کاتیون منگنز (با دوز(20 nmol/rat  به صورت داخل نخاعی تجویز می گردید. اثر ضددردی مرفین توسط آزمون tail flick سنجیده می شد. زمان قطع (cut off time) تابش نور 8 ثانیه بود.

یافته ها: مقایسه زمان تاخیر tail flick بدنبال تجویز تک دوز مرفین (15 μg/rat) یا کاتیون منگنز + مرفین، نشان داد که کاتیون منگنز اثری بر بی دردی مرفین ندارد در گروهی از حیوانات که به مدت پنج روز همزمان با دریافت مرفین، کاتیون منگنز دریافت می کردند، مرفین در روز ششم بی دردی بارزی ایجاد کرد. همچنین مصرف کاتیون منگنز به صورت مزمن اثری بر آستانه درد نداشت.

نتیجه گیری: بر اساس این یافته ها، کاتیون منگنز در کاربرد داخل نخاعی به همراه مرفین از ایجاد تحمل به اثر ضد دردی مرفین جلوگیری می کند. بنابراین، به نظر می رسد به دنبال مصرف مزمن مرفین کاهش سطح فعالیت اینتگرین ها پدید می آید که در ایجاد تحمل به اثر ضددردی مرفین نقش دارد. مطالعه گسترده تری لازم است تا مشخص شود آیا اثر کاتیون منگنز به نقش اینتگرین ها در چسبندگی سلول ها وابسته است و یا به مکانیزم های نشانه پردازی داخل سلولی ناشی از فعالیت آنها.