بررسی تداخل اثر سیستم اوپیوئیدی و آلفا- 2 آدرنرژیک بر بی دردی حاصل از اکسی توسین در هسته لوکوس سرولئوس

روش ها: بدین منظور از موش های رات نر بالغ از نژاد wistar استفاده شد. حیوانات به گروه های دریافت کننده سالین، اکسی توسین (3 nmol/2μl)، نالوکسان +(3 nmol/2μl) اکسی توسین، یوهمبین +(3.3 nmol/2μl) اکسی توسین، یوهمبین +نالوکسان+اکسی توسین تقسیم شدند. داروها توسط سرنگ هامیلتون در هسته لوکوس سرولئوس تزریق گردید. دو تست صفحه داغ (hot plate) و پس کشیدن دم  (tail flick)جهت ارزیابی درد بکار رفت.

یافته ها: این تحقیق نشان داد که تزریق اکسی توسین در هسته لوکوس سرولئوس زمان پاسخ گویی به محرک های حرارتی را در هر دو تست افزایش می دهد. تزریق نالوکسان، یوهمبین و تزریق توام آنها توانست اثر ضد دردی اکسی توسین را مهار کند.

نتیجه گیری: به نظر می رسد اکسی توسین از طریق هسته لوکوس سرولئوس اثر تسکینی بر درد حاد دارد و احتمالا بواسطه مجموعه گیرنده های اوپیوئیدی و گیرنده های آلفا- 2 آدرنرژیک این عمل را انجام دهد.