اثرات سیمواستاتین در تقویت نقش محافظتی گره دهلیزی بطنی در طول فیبریلاسیون دهلیزی شبیه سازی شده در آزمایشگاه

روش ها: خرگوش های نیوزلندی نر (1.5 تا 2 کیلوگرم) در تمامی آزمایشات استفاده شدند. پروتکل های تحریکی (ریکاوری، ناحیه پنهان و فیبریلاسیون دهلیزی) جهت مطالعه خواص الکتروفیزیولوژیک گره دهلیزی بطنی در یک گروه بکار برده شدند (n=8). پروتکل های تحریکی در حضور و عدم حضور غلظت های مختلف داروی سیمواستاتین (10-0.5 میکرو مولار در لیتر) تکرار گردیدند. نتایج به صورت میانگین ± خطای استاندارد گزارش شده است.

یافته ها: سیمواستاتین مهار قابل توجهی در خواص پایه گره ایجاد کرد، افزایش معنی دار در نمایه ونکباخ از 5.6±138.7 به 6.9±182.1 میلی ثانیه و زمان تحریک ناپذیری کارکردی از 5.9±151.7 به 6.1±182.1 میلی ثانیه در غلظت 10 میکرو مولار در لیتر اندازه گیری شد (p<0.05). سیمواستاتین در غلظت های 3 و 10 میکرومولار سبب طولانی شدن فاصله بین دو انقباض متوالی بطن ها و افزایش ضربانات پنهان شد. ناحیه پنهان در غلظت های 1 و 3 و 10 میکرومولار در لیتر افزایش معنی داری پیدا کرد.

نتیجه گیری: این مطالعه اثرات محافظتی سیمواستاتین در طولانی کردن ضربانات بطنی در طی فیبریلاسیون دهلیزی را نشان می دهد. اثرات سیمواستاتین در افزایش زمان تحریک ناپذیری گره ای و ناحیه پنهان، مکانیسم احتمالی آنتی آریتمیک این دارو می باشد .