اثر تزریق داخل بطنی مغزی فلونیکسین مگلومین (flunixin meglumine) بر تشنجات ناشی از ptz در موش صحرایی نر

مقدمه: فلونیکسین مگلومین داروی ضد التهاب غیر استروئیدی و مهارکننده ی غیرانتخابی سیکلواکسیژناز می باشد با توجه به نقش آنزیم سیکلواکسیژناز در صرع، پژوهش حاضر به منظور ارزیابی علمی و آزمایشگاهی اثر این ترکیب بر درمان صرع ناشی از ptz به انجام رسیده است.

روش ها: در این تحقیق موش های صحرایی نر نژاد ویستار (200±20 g) قبل از تجویز داخل صفاقی پنتیلن تترازول (80 mg/kg) (ptz) برای القاء تشنج، تحت تزریق داخل بطنی مغزی سالین یا فلونیکسین(50 μg, 25 μg, 12.5 μg)  (هر یک به حجم یک میکرولیتر) قرار گرفتند. سپس امتیاز تشنجی (seizure score)  و زمان بروز هر یک از مراحل تشنج در مدت زمان 20 دقیقه پس از تجویز ptz ثبت گردید. یافته های حاصل از اندازه گیری مذکور با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد تزریق دو دوز 25 و 50 میکروگرم از فلونیکسین زمان لازم برای شروع هر یک از مراحل تشنج القا شده توسط  ptzرا در مقایسه با گروه کنترل بطور معنیداری افزایش داد (p<0.05). ضمنا در گروه دریافت کننده دوز 50 میکروگرم فلونیکسین مرحله ی پنجم مشاهده نگردید. در حالیکه گروه دریافت کننده دوز 12.5 میکروگرم فلونیکسین اثری بر زمان لازم برای شروع هر یک از مراحل تشنج القا شده با ptz در مقایسه با گروه کنترل نداشت (p>0.05). همچنین گروه های دریافت کننده دوزهای 25 و 50 میکروگرم فلونیکسین امتیاز تشنجی  (seizure score)را در مقایسه با گروه کنترل بصورت معنیداری کاهش داد (p<0.05).

نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل داروی فلونیکسین دارای خاصیت ضد تشنجی به شکل وابسته به مقدار است.