تاثیر تمرینات هوازی منظم بر فعالیت فاکتورهای انعقادی در مردان جوان سالم

مقدمه: تاثیر ورزش بر سیستم های مختلف بدن انسان از جمله سیستم قلبی-عروقی و سیستم عضلانی-اسکلتی یک امر اثبات شده است. یکی از سیستم هایی که تغییرات آن در پی ورزش مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته است سیستم هموستاتیک می باشد. fibrinolysis, coagulation دو جزء مهم فرآیند هموستاز و تولید لخته را تشکیل می دهند که هر دو با ایجاد تعادل میان فعال کننده های هموستاتیک تنظیم می شوند. با توج به اهمیت بررسی نقش ورزش بر فاکتورهای انعقادی در این پروژه اثر تمرینات دوره ای بر فاکتورهای انعقادی بررسی شد.

روش ها: افراد شرکت کننده در این مطالعه 16 مرد جوان سالم و ورزشکار در دامنه سنی 20 تا 30 سال بودند که سابقه مشکلات قلبی –عروقی، تنفسی، خونی در بستگان درجه یک خود نداشتند و سلامت سیستم قلب و عروق آنها به وسیله پزشک متخصص تایید بود. 10 نفر از این افراد به صورت تصادفی انتخاب شدند و با رژیم 3 بار در هفته به مدت 8 هفته، هر بار به مدت نیم ساعت با دوچرخه ثابت به ورزش submaximal پرداختند (1 دقیقه 15 ,warm up دقیقه ورزش هوازی، 8 دقیقه 45 ,active recovery دقیقه 6 .(passive recovery نفر باقی مانده در قالب  گروه کنترل، در این مدت هیچ نوع فعالیت ورزشی انجام ندادند. قبل از آغاز برنامه و پس از پایان 8 هفته پاسخ سیستم انعقادی آنها بوسیله تست ارگومتری ارزیابی شد.

یافته ها: پس از 8 هفته تمرین هوازی فعالیت انعقادی فاکتور 8، فاکتور 9، فیبرونوژن و فعالیت فاکتور وان ویلبراند در پاسخ به ورزش افزایش یافت که این افزایش تنها در گروه آزمون معنی دار شد؛ همزمان در گروه آزمون آنتی ژن ون ویلبراند، aptt و فعالیت فاکتور 7 کاهش معنی داری نشان دادند. بنابراین training هوازی به مدت 8 هفته باعث تقویت پاسخ فعالیت فاکتور 7، 8، 9، فاکتور ون ویلبراند aptt می شود ولی تاثیری بر پاسخ آنتی ژن ون ویلبراند، pt، به ورزش ندارد.

نتیجه گیری: با توجه به اهمیت هموستاز خون و نتایج نامطلوب ناشی از به هم خوردن تعادل سیستم ها انعقاد و فیبرینولیز به نظر می رسد هر گونه فعالیت بدنی و به ویژه هر نوع برنامه ورزشی باید به دقت از نظر تاثیری که بر تعادل هموستاتیک و فعالیت سیستم های زیرمجموعه آن دارد تحلیل گردد.