مقایسه اثر دو داروی بیهوشی اورتان و مخلوط کتامین-رومپان بر ترشح اسید پایه و تحریک شده معده ناشی از هیستامین، کرباکول و پنتاگاسترین در رت نر

گزارشات نشان می دهند که اورتان بطور واضح ترشح اسید پایه را مهار کرده و پاسخ ترشحی اسید به هیستامین را حذف می کند. همچنین بیهوشی با اتر نیز اثری مشابه در ترشح اسید پایه و تحریک شده ایجاد می کند. با توجه به اینکه در مطالعات مربوط به ترشح اسید معده اغلب از حیوانات بیهوش استفاده می شود، بررسی اثر داروهای بیهوشی مورد استفاده در این گونه تحقیقات بر روی میزان ترشح اسید بسیار مهم می باشد. بر این اساس در پژهش حاضر اثر دو داروی بیهوش کننده اورتان و کتامین-رومپان بر روی ترشح اسید پایه و تحریک شده ناشی از هیستامین، کربوکول و پنتاگاسترین مقایسه گردید. پس از بیهوش کردن حیوان، با برش پوست ناحیه گردن، وریدهای ژوگولار جهت انفوزیون محرک ترشح اسید در دسترس قرار گرفته و سپس با برش در ناحیه اپیگاستر با در دسترس قرار گرفتن پیلور کانول پل اتیلنی از این طریق وارد معده شده ترشحات معده خارج می شد. کاتتری نیز از راه دهان وارد معده می شد تا سالین فیزیولوژیک وارد معده گردد. آزمایشات ما نشان داد که ترشح اسید پایه در حضور اورتان نسبت به متامین-رومپان بطور معنی داری (p<0.001) کاهش یافت. همچنین انفوزیون وریدی هیستامین (0.8 mg/100 g/h) و یا پنتاگاسترین 2μg/100 g/h)) سبب افزایش ترشح اسید گردید که حداکثر ترشح اسید در هر دو گروه حیوان بیهوش شده با اورتان و کتامین-رومپان با هر کدام از دو محرک در دقیقه 20 مشاهده و تا دقیقه 90 ادامه یافت. میزان ترشح اسید تحریک شده در چنین شرایطی در حیوان بیهوش شده با اورتان نسبت به کتامین-رومپان حدود 50% کمتر بود. انفوزیون وریدی کرباکول 1μg/100 g/h)) سبب افزایش ترشح اسید گردید که حداکثر ترشح اسید در گروه حیوان بیهوش شده با اورتان در دقیقه 10 مشاهده و تا دقیقه 90 ادامه یافت و حداکثر ترشح اسید در گروه بیهوش شده با کتامین در دقیقه 30 شد و تا دقیقه 90 ادامه یافت. میزان ترشح اسید تحریک شده در چنین شرایطی در حیوان بیهوش شده با اورتان نسبت به کتامین-رومپان حدود 50% کاهش یافت. نتایج ما بیانگر آن است که اورتان نسبت به کتامین-رومپان دارای اثر کاهنده بر روی میزان ترشح اسید پایه و تحریک شده ناشی از هیستامین، پنتاگاسترین و کرباکول می باشد و این اثر احتمالا به دلیل اثرات مداخله کننده و یا تعدیل کننده ای است که اورتان در مسیرهای ساخت اسید در سلول های پاریتال بر جای می گذارد.