تاثیر کیندلینگ شیمیایی بر انتقال سیناپسی بین انشعابات جانبی شافر و سلول های هرمی ناحیه ca1 هیپوکمپ در موش بیهوش

صرع یکی از اختلالات رایج عصبی در انسان است. مشاهدات بالینی نشان داده اند که بیماران صرعی اغلب نارسایی هایی را در یادگیری و حافظه از خود نشان می دهند. کیندلینگ بعنوان مدلی آزمایشگاهی جهت بررسی صرع و عوارض جانبی آن است. در این مدل تحریکات الکتریکی یا شیمیایی ضعیف که در ابتدا تشنج ایجاد نمی کند، به تدریج باعث ایجاد رفتار تشنجی در حیوان می شوند. در این تحقیق اثر کیندلینگ شیمیایی با پنتلین تترازول بر انتقال سیناپسی انشعابات جانبی شافر و نورون های هرمی ناحیه ca1 مورد بررسی قرار گرفته است. این تحقیق به دو گروه آزمایش مجزا تقسیم شده است. در آزمایش اول که جهت بررسی اثرات کوتاه مدت کیندلینگ شیمیایی (144-48 ساعت پس از پایان تحریکات) طراحی شده است هیچکدام از متغیرهای اندازه گیری شده یعنی شیب (population excitatiry postsynaptic potential)pepsp epspnaptic potential)از متغیرهای اندازه گیری شده یعنی شیب ا تقسیم شده اران صرعی اغلب نارسایی هایی را در یادگیری و حافظه از خود ، اندازه پتانسیل عمل (population spike, ps) و فاصله زمانی بین شروع تحریک الکتریکی و حداکثر دامنه پتانسیل عمل در گروه های کنترل و کیندل شده اختلاف معنی داری را نشان نمی دهند اما در آزمایش دوم که جهت بررسی اثرات درازمدت کیندلینگ شیمیایی (33-30 روز پس از پایان کیندلینگ) انجام گرفت، اندازه ps در گروه کیندل بطور معنی داری (p<0.01) از اندازه ان در گروه کنترل بزرگتر بود. این موضوع نشان دهنده افزایش طولانی مدت تحریک پذیری نورون های ناحیه ca1 بدنبال کیندلینگ شیمیایی با پنتیلن تترازول است.