ارتباط ضخامت چربی مزانتریک با شدت تجمع چربی در بیماری کبد چرب غیر الکلی

مواد و روش ها: 105 نفر از افرادی که بر اساس ارزیابی های بالینی و تشخیصی احتمال ابتلا به کبد چرب غیرالکلی داشتند و بیماری شناخته شده کبدی دیگری نداشتند، تحت مطالعه قرار گرفتند. در این افراد بررسی توسط سونوگرافی از نظر درجه بندی شدت کبد چرب و ضخامت چربی احشایی و اندازه گیری متغیرهای بیوشیمیایی صورت گرفت. شاخص های تن سنجی نیز اندازه گیری شد.

یافته ها: از افراد مورد مطالعه، 13.3 درصد فاقد کبد چرب، 55.2 درصد دارای کبد چرب خفیف، 23.8 درصد در حد متوسط و 7.6 درصد به نوع شدید مبتلا بودند. درجه اکوژنیسیته کبدی به عنوان شاخصی از شدت کبد چرب، با وزن (p=0.001)، شاخص توده بدنی (p=0.001)، ضخامت چربی مزانتریک (p=<0.001)، اندازه دور کمر (p=0.001)، تری گلیسرید (p=0.009) ast, (p=0.011) alt, (p=0.004) ارتباط داشت ولی با سن، قندخون ناشتا، کلسترول تام و اجزای با دانسیته پایین یا بالای کلسترول، بیلی روبین و آلکالین فسفاتاز ارتباطی را نشان نداد. ضخامت چربی مزانتریک با وزن، شاخص توده بدنی، دور کمر، سن و قند خون ناشتا همبستگی مثبت و معنی دار داشت. ضخامت چربی مزانتریک یک عامل مستقل برای پیشگویی شدت استئاتوز کبدی بود (r=0.61).

نتیجه گیری: چربی احشایی مهم ترین عامل همراه با کبد چرب بوده که می توان از اندازه گیری آن توسط سونوگرافی به عنوان روشی مناسب برای ارزیابی چاقی مرکزی استفاده کرد.