تعیین عوامل موثر بر دفع پیوند کلیه با استفاده از رگرسیون کاکس، در بیماران دریافت کننده پیوند مجدد در بیمارستان امام خمینی شهر ارومیه طی سال های 87-1367

مواد و روش ها: تمامی بیماران دریافت کننده پیوند مجدد کلیه طی سال های 1367 الی 1387 این مرکز (50 بیمار) مورد بررسی قرار گرفتند. برای این منظور دو متغیر زمان به عنوان متغیر پاسخ در اختیار داشتیم که یکی طول فاصله زمانی پیوند اول تا زمان دفع و نیاز به دیالیز مجدد و دیگری طول فاصله زمانی از تاریخ پیوند دوم تا زمان دفع پیوند مجدد و یا زمان آخرین ویزیت بود. خصوصیات جمعیت شناختی و بالینی بیماران، نیاز به تزریق خون، نوع داروهای سرکوب کننده ایمنی، کراتینین و لیپیدهای سرم سه و شش ماه بعد از پیوند، توسط پرسشنامه فردی جمع آوری و اطلاعات به روش کاپلان با استفاده از آزمون لگ رنک و رگرسیون کاکس تحلیل گردیدند.

یافته ها: در این مطالعه میزان بقاء در سال های اول، دوم، سوم و پنجم در پیوند اول به ترتیب 74 درصد، 66 درصد، 53 درصد و 41 درصد در پیوند دوم به ترتیب 81 درصد، 74 درصد، 70 درصد و 61 درصد بود. در پیوند اول 6 درصد بیماران رد حاد شدید، 12 درصد رد حاد و 82 درصد رد مزمن داشته اند. در مدل رگرسیونی کاکس، در پیوند اول کراتینین، فشارخون و نوع داروهای سرکوب کننده ایمنی و در پیوند دوم کراتینین، نوع داروهای سرکوب کننده ایمنی و داشتن ارتباط فامیلی با شخص دهنده پیوند، پیشگویی کننده های رد پیوند بودند.

نتیجه گیری: کراتینین سرم در ماه سوم و ششم بعد از پیوند و مصرف داروهای سرکوب کننده ایمنی از موثرترین عوامل در بقاء طولانی تر بیماران در هر دو پیونده بوده اند.