یافته های بالینی و مانومتریک آنورکتال قبل و بعد از عمل جراحی رزکسیون قدامی پائین در مبتلایان به سرطان رکتوم

زمینه: عمل رزکسیون قدامی رکتوم پائین یکی از روش های درمانی بیماران مبتلا کانسرهای پائین رکتوم می باشد. هدف این مطالعه بررسی یافته های بالینی و مانومتریک آنورکتال قبل و بعد از این نوع عمل در مبتلایان سرطان رکتوم می باشد.

مواد و روش ها: در این مطالعه، 29 بیمار سرطان کولون کاندید عمل جراحی قدامی رکتوم پائین انتخابی در بیمارستان امام خمینی تهران وارد شدند. اطلاعات کارکردی آنورکتال قبل و بعد از عمل جمع آوری شد و بیماران تحت مانومتری آنورکتال پیش و بعد از عمل قرار گرفتند.

یافته ها: میانگین دفعات اجابت مزاج پس از عمل به میزان معنی داری نسبت به پیش از عمل بالاتر بود 2.48±0.78) در برابر 0.94±0.36 بار در روز). بی اختیاری گاز پس از عمل به میزان معنی داری نسبت به پیش از عمل افزایش نشان می دهد (27.59 درصد در برابر 0 درصد). اما در مورد بی اختیاری مدفوع اختلاف معنی داری دیده نشد. حداکثر فشار در حال استراحت پس از عمل به میزان معنی داری نسبت به پیش از عمل کاهش می یابد 53.20±17.45) در برابر 64.32±17.33 میلی متر جیوه) و حداکثر فشار در حال چمباتمه در دوران پس از عمل کاهش نشان می دهد 140.21±35.50) در برابر 150.37±33.16 میلی متر جیوه). فوریت برای دفع ادرار (urgency) پس از عمل به میزان معنی داری افرایش یافته بود (48.28 درصد در برابر صفر درصد).

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داده که بعد از عمل جراحی قدامی رکتوم پائین در مبتلایان سرطان رکتوم، تعداد دفعات اجابت مزاج، بی اختیاری گاز و فوریت برای دفع ادرار افزایش اما حداکثر فشار در حال استراحت و چمباتمه کاهش می یابند.