نقش یافته های بالینی در تشخیص گلو درد استرپتوکوکی

استرپتوکوک بتا همولیتیک گروه a بعنوان شایعترین پاتوژن مطرح در فارنژیت ها بوده و مسئول عوارض چرکی و غیر چرکی گلو درد بوده و قدرت سرایت بسیار بالایی را در سطح جمعیت دارا می باشد. متاسفانه هنوز در گلودرد استرپتوکوکی پر- تشخیصی over-diagnosis وجود دارد و موجب تجویز غیر منطقی آنتی بیوتیک ها می باشد. برای برآورد نقش یافته های بالینی در تشخیص گلو درد استرپتوکوکی، از 100 بیمار 20-3 ساله (با میانگین سنی 8.64±4.76 سال) که با تشخیص گلو درد استرپتوکوکی در درمانگاه و اورژانس بیمارستان دانشگاهی فاطمه زهرا (س) بوشهر، پنی سیلین برای آنها تجویز شده بود، قبل از دریافت آنتی بیوتیک، توسط سواپ نمونه برداری شدند و از طریق کشت و تست های باکتریولوژیک، فراوانی استرپتوکوک گروه a مورد بررسی قرار گرفت، فراوانی استرپتوکوک گروه a برابر 6 درصد به دست آمد و فراوانی استرپتوکوک های گروه g, c درصد بود. پنج درصد از بیماران نیز ناقل پنوموکوک بودند. از لحاظ بالینی، همه بیماران دچار آریتم گلو و 97% نیز دچار درد گلو بودند. اگزودا (31%)، تب (59%)، آدنوپایی گردنی (31%) و زبان شبیه توت فرنگی (4%) نیز در بیماران دیده شد. از بیمارانی که اگزورا در گلو داشتند تنها 3 نفر استرپتوکوک گروه a داشتند (9.6%). فراوانی بسیار پایین استرپتوکوک گروه a در میان بیمارانی که با تشخیص گلودرد استرپتوکوکی پنی سیلین دریافت داشته اند نشان می دهد که تشخیص بر اساس علائم بالینی منفرد به تنهایی قابل اعتماد نیست و بهتر است از الگوریتم های بالینی تشخیص پیشنهادی انجمن هایی مانند انجمن بیماری های عفونی آمریکا یا از روش های تشخیصی دیگر مثل کشت گلو و تشخیص آنتی ژنی سریع (rats) در رهیافت بالینی فارنژیت استفاده کرد.