بررسی بیان پروتئین bax در آپوپتوز ناشی از دگزامتازون در سلول های زایای اسپرم در موش آزمایشگاهی

سابقه و هدف: مطالعات نشان داده است که گلوکوکورتیکوئیدها هموستاز بیضه را با کاهش دادن سطح تستوسترون تحت تاثیر قرار می دهند. در این مطالعه اثر دگزامتازون، به عنوان یک ترکیب گلوکوکورتیکوئیدی پرمصرف، بر بیان پروتئین bax در سلول های زایای اسپرم و فرآیند اسپرماتوژنزیس در موش های آزمایشگاهی بررسی شد.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 35 موش بالغ نر بطور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند. موش های گروه شاهد تنها نرمال سالین به مدت 7 روز دریافت کردند. در گروه های آزمایش (t1-t4) دگزامتازون به ترتیب با مقادیر 2، 4، 7 و 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم بصورت تزریق داخل صفاقی و به مدت 7 روز تجویز گردید. سپس موش ها قربانی شده و بیضه ها از نظر بافت شناسی و ایمنوهیستوشیمی بررسی شدند.

یافته ها: گروه های دریافت کننده دگزامتازون با دوزهای 7 و 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم، کاهش قابل ملاحظه ای در تعداد سلول های سوماتیک و زایای بیضه و کاهش بلوغ اسپرماتوژنز داشتند (p<0.05). مطالعات ایمنوهیستوشیمی نشان داد که دگزامتازون با دوزهای 7 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم باعث افزایش قابل ملاحظه بیان پروتئین bax در تمام مراحل چرخه اسپرماتوژنز، بجز مرحله ix، می شود (p<0.05).

نتیجه گیری: به نظر می رسد ترکیبات گلوکوکورتیکوئیدی مانند دگزامتازون با تحت تاثیر قرار دادن پروتیئن های پیش آپوپتوزی نظیر پروتئین bax، باعث ایجاد آپوپتوز و اختلال در روند اسپرماتوژنز در موش های آزمایشگاهی می شوند.