مطالعه آپوپتوزیس متعاقب تاثیر عصاره گل همیشه بهار در کارسینوم تجربی کولون موش صحرایی

سابقه و هدف: تحقیقات آزمایشگاهی اخیر در مورد سرطان های کولورکتال نشان می دهد که عصاره گل همیشه بهار دارای خاصیت ضدسرطانی بر کشت سلول های مشتق شده از کارسینوم کولورکتال می باشد. میزان خاصیت مهاری این عصاره در حدود 70 الی 100 درصد بوده است. هدف از این مطالعه ارزیابی آپوپتوزیس سلول های دیسپلاستیک کولون متعاقب درمان با عصاره گل همیشه بهار می باشد.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 56 سر موش صحرائی نر نژاد ویستار با سن 12 هفته و وزن 200-300 گرم انتخاب و به دو گروه مساوی تیمار و شاهد تقسیم گردیدند. برای القاء سرطان کولورکتال از ماده کارسینوژن 1 و 2 -دی متیل هیدرازین به مقدار 40 میلی گرم/کیلوگرم به روش تزریق زیرجلدی (2 تزریق در هر هفته، به مدت 2 هفته) استفاده گردید. گروه تیمار علاوه بر دریافت ماده کارسینوژن، عصاره گل همیشه بهار را به میزان 200 میلی گرم/ کیلوگرم به مدت 10 هفته به روش خوراکی روزانه دریافت نمودند. پس از گذشت 10 هفته، از بافت کولون دیستال هر دو گروه جهت تهیه مقاطع 3-4 میکرونی و انجام رنگ آمیزی تانل نمونه برداری به عمل آمد.

یافته ها: مطالعات ایمنوهیستوشیمی نشان داد که پدیداری سلول های آپوپتوتیک در گروه تیمار نسبت گروه شاهد بیشتر بوده و اختلاف میانگین هر دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (p<0.01).

نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که عصاره گل همیشه بهار توانایی القاء آپوپتوزیس سلول های دیسپلاستیک را در کارسینوم کولورکتال تجربی موش صحرائی را دارا می باشد.