بررسی نقش کانال های پتاسیمی وابسته به atp در تغییرات آستانه تشنجات کلونیک القاء شده با پنتیلن تترازول در موش های سوری دیابتیک نوع 1

روش بررسی: در این مطالعه تجربی، موش های سوری به وسیله تزریق داروی استرپتوزوسین دیابتیک گردیدند و آستانه تشنج القاء شده با پنتیلن تترازول در آنها در زمان های 3 روز، 1، 2، 4، 6 و 8 هفته بعد از القاء دیابت در مقایسه با گروه شاهد غیردیابتیک ارزیابی شد. هر گروه شامل 10 حیوان بود.

یافته ها: در مقایسه با گروه شاهد، آستانه تشنج بطور وابسته به زمان در حیوانات دیابتیک تغییر نمود، بطوری که در هفته دوم بعد از القاء دیابت به حداکثر خود رسید و بعد از آن تا هفته 8 بطور معنی داری کاهش یافت. دوز غیرمؤثر گلی بن کلامید (بلوک کننده (i.p. ,1 mg/kg ,k_atp، اما نه 4-آمینوپیرپدین (بلوک کننده کانال پتاسیمی وابسته به ولتاژ،(i.p. ,1 mg/kg ، باعث کاهش معنی دار آستانه تشنج موش های دیابتیک 2 هفته ای شد که این اثر با تجویز همزمان کروماکالیم (i.p. ,10 μg/kg) مهار شد. به علاوه، دوز غیرمؤثر کروماکالیم (i.p. ,10 μg/kg) باعث افزایش معنی دار آستانه تشنج در حیوانات دیابتیک 8 هفته ای شد که این اثر با تجویز همزمان گلی بن کلامید (i.p. ,1 mg/kg)، ولی نه 4-آمینوپیرپدین (i.p. ,1 mg/kg)، مهار شد. 

نتیجه گیری: آستانه تشنج در دیابت بطور وابسته به زمان تغییر می کند، به گونه ای که در اوایل دیابت افزایش و متعاقب آن کاهش می یابد. این تغییرات ممکن است در اثر تغییرات فعالیت کانال های پتاسیمی katp در طول دیابت باشد.