مقایسه کمی حساسیت rt-pcr-elisa, nasba-elisa در اندازه گیری رونویس الحاقی ژن های bcr-abl بیماران مبتلا به cml

سابقه و هدف: بیماران مبتلا به لوسمی میلوئیدی مزمن (cml) دارای کرموزوم فیلادلفیا هستند. این کروموزوم حاصل جابجایی بازوهای بلند کروموزوم های (q34;q11) 22, 9 بوده که منجر به ایجاد الحاق بین ژن های abl, bcr می گردد. در این مطالعه، تکنیک هایnasba, rt-pcr  در تعیین رونویس های bcr-abl مقایسه شد.

روش بررسی: رونویس های الحاقی بطور مصنوعی سنتز و rna از رده سلولی لوسمیک k562 استخراج گردید. سریال رقت هم از رونویس های الحاقی سنتز شده و هم rna استخراج شده و سپس حساسیت هر دو تکنیک تعیین گردید. محصولات واکنش nasba, rt-pcr با نسبت برابری به ترتیب با نشاندار dig-11-utp, dig-11-dutp  شد. بدنبال دناتوراسیون، واکنش هیبریداسیون با پروب اختصاصی روی هر دو محصول انجام شد. محصولات در میکروپلیت های پوشیده شده با استرپتواویدین انکوبه شد. پس از شستشو پلیت ها، آنتی دیگ کونژوگه با پراکسیداز اضافه و با استفاده از سوبسترا atbs فعالیت آنزیمی در طول موج 405 نانومتر تعیین شد.

یافته ها: اختصاصیت هر دو روش یکسان بود، اما حساسیت 100 rt-pcr-elisa برابر بیشتر از روش nasba-elisa بود. به عبارتی rt-pcr-elisa توانست 100 پیگوگرم rna کمتری را نسبت به 0.006) nasba-elisa در مقابل 0.06 پیکوگرم rna) را شناسایی نماید. همچنین میزان شناسایی سلول های لوسمیک توسط این دو روش به ترتیب 4 و 400 سلول بود.

 نتیجه گیری: با وجودی که nasba به ترمال سیکلر نیازی ندارد، اما حساسیت آن کمتر از روش rt-pcr بوده و نمی تواند روش مناسبی برای ارزیابی کمی باشد.