• اثر کربنات لیتیوم بر رفتار sniffing ناشی از آپومرفین در موش های رت

    کلمات کلیدی :
    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1388/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1388/01/01
    • تعداد بازدید: 589
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    سابقه و هدف: لیتیوم دارویی موثر در درمان سایکوز یا بیماری مانیک-دپرسیو است. در این مطالعه اثرات کربنات لیتیوم بر  sniffingناشی از آپومرفین در موش های رت مورد بررسی قرار گرفت.

    مواد و روش ها: رت های نر سفید در زیر سیلندرهای شیشه ای قرار داده شدند و تا 60 دقیقه قبل از انجام آزمایشات به راحتی آزادی حرکت داشتند. بلافاصله پس از تزریق دارو، حیوانات به زیر سیلندرها منتقل گشته و رفتار sniffing مورد بررسی قرار می گرفت. هر 15 ثانیه به آنها امتیاز داده شد. این رفتار بمدت 60 دقیقه مورد بررسی قرار گرفت. مقیاس امتیازدهی به صورت فقدان  =sniffingصفر و بروز =sniffing یک بود.

    یافته ها: تزریق داخل صفاقی (ip) دوزهای متفاوت آپومرفین (0.25 ,0.5 ,1 mg/kg) موجب بروز sniffing وابسته به دوز گردید. تجویز کربنات لیتیوم مزمن (0.1% در آب آشامیدنی به مدت 35-30 روز) موجب کاهش پاسخ آپومرفین گردید در حالیکه کربنات لیتیوم حاد (320 mg/kg ,ip) فاقد چنین اثری بود. تجویز –d1 آنتاگونیست هایی نظیر –d2 ,(0.01 mg/kg ,ip) sch-23390 آنتاگونیست هایی نظیر سولپیراید (25 mg/kg, ip)  هیچگونه تغییری در پاسخ آپومرفین در موش هایی که بصورت حاد، کربنات لیتیوم به آنها تجویز شده بود، مشاهده نشد. در حیواناتی که با کربنات لیتیوم تیمار شده بودند اثر آپومرفین توسط سولپیراید مهار گردید، در حالیکه sch-23390 چنین اثری را ندارد.

    نتیجه گیری و توصیه ها: پس می توان چنین نتیجه گرفت که کربنات لیتیوم قادر است بر پاسخ –d2 گیرنده ها تأثیر بگذارد و آن را تغییر دهد.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم