بررسی سطح آنزیم های کبدی در کارگران مواجهه یافته با بخارات وینیل کلراید در مجتمع های پتروشیمی

سابقه و هدف: پلی وینیل کلراید در ساخت و تولید بسیاری از وسایل ضروری زندگی بکار می رود. تولید آن بدون به کارگیری مونومروینیل کلراید مقدور نمی باشد. وینیل کلراید در دراز مدت می تواند اثرات مضر کبدی داشته باشد. در مطالعه حاضر اثرات کبدی مواجهه طولانی مدت با مقادیر خفیف تا متوسط مونومروینیل کلراید بررسی شد.

روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی سطح آنزیم های کبدی 52 کارگر گروه مورد با 48 پرسنل گروه شاهد توسط آزمون t-test مقایسه گردید. افراد گروه مورد شامل کلیه افراد مشغول به کار (siteman) در واحد تولید پلی وینیل کلراید (یکی از مجتمع های پتروشیمی) و گروه شاهد پرسنل اداری همان مجتمع پتروشیمی بودند.

یافته ها: یک اختلاف معنی دار آماری برای میانگین آلکالین ترانسفراز و گاماگلوتامین ترانس پپتیداز بین دو گروه مورد و شاهد وجود دارد. در سایر موارد از جمله alt, ast و بیلی روبین مستقیم و غیرمستقیم نیز میانگین در گروه مورد بالاتر از گروه شاهد بود ولی این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود.

نتیجه گیری: مطالعه نشان داد مواجهه با مقادیر کم مونومروینیل کلراید می تواند موجب آسیب خفیف کبدی از نوع کلستاز شود لذا استفاده از تست های ارزیابی کننده کلستاز کبدی (ggt, alp)  در بررسی های دوره ای عملکردی کبدی در واحدهای تولید پلی وینیل کلراید باید مورد توجه قرار گیرد.