بررسی میزان تأثیر سنگ شکنی برون اندامی بر روی آنزیم های پانکراس

سابقه و هدف: سنگ های ادراری سومین بیماری شایع دستگاه ادراری می باشند. امروزه بیش از %90 سنگ های کلیوی با میزان موفقیت 86-68 درصد با روش سنگ شکنی بروناندامی (eswl) درمان می گردند. یکی از عوارض وخیم و نادر این روش پانکراتیت حاد می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی احتمال آسیب پانکراس بدنبال سنگ شکنی بروناندامی کلیه ها است.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 87 بیمار مبتلا به سنگ کلیه در 6 ماهه اول سال 1385 در شهر مشهد انجام شد. در تمامی بیماران علاوه بر پر کردن پرسشنامه مبتنی بر اطلاعات دموگرافیک و مشخصات سنگ و مختصات امواج شوکی، سطح سرمی آنزیم های آمیلاز و لیپاز، قبل و 24 ساعت پس از سنگ شکنی در یک آزمایشگاه واحد اندازه گیری و سپس اطلاعات با نرم افزارspss  تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: از 87 بیمار مورد مطالعه 66.7% مرد و 3.33% زن با میانگین سنی 40 سال بودند. در 48 بیمار سنگ در کلیه راست و در 39 نفر در کلیه چپ بود. سطح سرمی آمیلاز و لیپاز بترتیب در 5.57% و 61% بیماران پس از سنگ شکنی افزایش یافت که بجز در 2 بیمار، این افزایش در محدوده نرمال بود. افزایش آمیلاز ارتباط مستقیم و معنی داری با افزایش لیپاز داشت (p=0001.0). فراوانی موارد افزایش آمیلاز و لیپاز سرم در سنگ شکنی کلیه چپ بیشتر از راست بود. فقط در یک مورد سطح سرمی آمیلاز و لیپاز بطور بارزی پس از سنگ شکنی کلیه راست افزایش یافت.

نتیجه گیری: با توجه به مطالعه حاضر، علیرغم بی خطر بودن امواج eswl برای پانکراس، توصیه می شود جهت تشخیص زودهنگام موارد نادر پانکراتیت حاد، سطح سرمی آمیلاز و یا لیپاز سرم پس از سنگ شکنی کلیه راست اندازه گیری شود.