بررسی ارتباط مقاومت کینولونی و بتالاکتامی با قدرت کپسول زایی در بین سویه های سودوموناس آئروژینوزای جدا شده از ادرار

سابقه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا یکی از پاتوژن های فرصت طلب و مهم بیمارستانی است و مقاومت بالایی به اکثر آنتی بیوتیک های رایج دارد. در این مطالعه، مقاومت دارویی سودوموناس آئروژینوزاهای جدا شده از ادرار در برابر کینولون ها و بتالاکتام ها مورد بررسی قرار گرفت و ارتباط کپسول با مقاومت دارویی مورد ارزیابی قرار گرفت.

روش بررسی: در این تحقیق تجربی، 100 سویه سودوموناس آئروژینوزا از بیمارستان امام خمینی تهران جمع آوری شد و حساسیت سویه ها در مقابل برخی از کینولون ها و بتالاکتام ها به روش های تعیین حداقل غلظت مهار کننده (mic) با روش رقت در آگار و لوله تعیین گردید. با رنگ آمیزی کپسول به روش مرکب چین و ترسیب آلژینات کپسولی با اتانل سرد، نمونه های موکوئیدی و غیرموکوئیدی از هم دیگر تفکیک شده و ارتباط آنها با مقاومت آنتی بیوتیکی مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها: در روش mic، سویه ها نسبت به افلوکسازین 90 درصد، سیپروفلوکسازین 89 درصد، نالیدیکسیک اسید 59 درصد، سفتی زوکسیم 43 درصد و سفتریاکسون 39 درصد حساسیت داشتند. حساسیت این سویه ها با روش دیسک آگار دیفیوژن در محیط مولر هینتون نسبت به آنتی بیوتیک های کوآموکسی کلاو صفر، سفتی زوکسیم 27 درصد، سفتریاکسیون 29 درصد، کربی سیلین 48 درصد، نالیدیکسیک اسید 50 درصد، تیکارسیلین 53 درصد، سیپروفلوکسازین 36 درصد، افلوکسازین 70 درصد و نوروفلوکسازین 89 درصد بود. تمامی سویه های جدا شده از نظر وجود کپسول مثبت ارزیابی شدند و فقط قطر کپسول ها با هم فرق می کرد.

نتیجه گیری: قایسه این دو روش در تعیین حساسیت نسبت آنتی بیوتیک نشان داد که روش دیسک دیفیوژن در مقایسه با روش mic از دقت کمتری برخوردار است.