بررسی رابطه بکارگیری مهارت های ارتباطی با ارتباط و همکاری میان پرستاران و پزشکان بیمارستان تامین اجتماعی البرز کرج در سال 1387

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- همبستگی با استفاده از روش نمونه گیری آسان، 100 پرستار وارد مطالعه شدند. داده ها به روش خودگزارشی تکمیل شد. ابزار جمع آوری داده ها در این مطالعه فرم انتخاب نمونه، فرم اطلاعات دموگرافیک، پرسش نامه مهارت های ارتباطی، پرسش نامه ارتباط میان پزشک و پرستار و پرسشنامه همکاری میان پزشک و پرستار بود.

یافته ها: رابطه آماری معنی داری بین مهارت های ارتباطی و ارتباط میان پزشک و پرستار دیده شد، اما بین مهارت های ارتباطی و همکاری میان پزشک و پرستار رابطه آماری معنی داری وجود نداشت. کمبود پرسنل (72 درصد)، سیاست های سازمانی (52 درصد) و کمبود مهارت های ارتباطی (67 درصد) مهم ترین عوامل موثر بر ارتباط بین پزشکان و پرستاران بود.

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مهارت های ارتباطی مناسب سبب افزایش ارتباط بین پزشکان و پرستاران می شود، اما تاثیری بر افزایش مشارکت و همکاری پرستاران در تصمیم گیری های درمانی ندارد. اجرای مداخلاتی در جهت افزایش مهارت های ارتباطی در پرستاران می تواند به ارتقاء ارتباط میان پزشکان و پرستاران کمک نماید.