بررسی اثر روزه بر شاخص هایی از سندرم متابولیک

روش بررسی: در این مطالعه، 55 مرد مبتلا به سندرم متابولیک در گروه سنی 8.9±34.1 سال مورد بررسی قرار گرفتند. این افراد قبل و بعد از 30 روز مداخله، از نظر وزن، محیط دور کمر، فشار خون، tg (تری گلیسرید)، hdl-c (لیپوپروتئین با دانسیته بالا)، vldl (لیپوپروتئین با دانسیته بسیار پائین)، ldl (لیپوپروتئین با دانسیته کم)، گلوکز ناشتای پلاسما (fpg)، انسولین ناشتای خون، شاخص های حساسیت به انسولین شامل 1/homa-ir , (assessment of insulin resistance homeostasis model) homa-ir, (quantitative insulin sensitivity) quicki بررسی شدند. از یاد آمد 24 ساعته خوراک جهت بررسی دریافت انرژی و مواد غذایی قبل و طی دوره روزه داری استفاده شد.

یافته ها: متوسط دریافت کل انرژی روزانه در زمان روزه داری 33.91±56 کیلوکالری کاهش یافت(p=0.005). پس از 30 روز مداخله hdl-c, quicki, 1/homa-ir بطور معنی داری افزایش یافتند (به ترتیب p=0.005 ,p=0.004 ,p=0.001) و میزان گلوکز خون ناشتا به طور معنی داری کاهش یافت (p<0.005).  پس از اتمام ماه رمضان، آنالیز رگرسیون خطی رابطه معنی داری را میان شاخص هایquicki, 1/homa-ir, homa-ir  با محیط دور کمر نشان داد (به ترتیب r=0.342, p<0.05, r=-0.396, p=0.05, r=0.458, p<0.01).

نتیجه گیری: این بررسی نشان داد که روزه در ماه رمضان علیرغم کاهش ناچیز در میزان کالری دریافتی سبب افزایش حساسیت به انسولین در افراد مبتلا به سندرم متابولیک می شود.