اثر هروئینهای مورد مصرف در ایران بر باروری در موش سوری نر نژاد balb/c

روش بررسی: 90 سر موش سوری نر و ماده بالغ انتخاب و موشهای نر را به سه گروه کنترل و دو گروه تجربی تقسیم کرده و پس از ایجاد وابستگی گروههای تجربی به هروئین به طریقه درون صفاقی (50 میلی گرم/کیلوگرم) به گروههای تجربی ii, i به ترتیب محلول همگن سرم فیزیولوژی، آبلیمو و هروئین را به میزان 5 میلی گرم/کیلوگرم و 5 میلی گرم/میلی لیتر تزریق و تا 40 روز ادامه یافت. سپس خون 30 سر موش سوری نر جهت تعیین میزان تستوسترون مورد مطالعه قرارگرفت. پس از آمیزش باقیمانده موشهای نر و ماده باهم، درصد عقیمی محاسبه و تغییرات وزن بدن و بیضه و نسبت وزن بیضه به وزن بدن مشخص گردید.

یافته ها: نتایج اندازه گیری مقدار تستوسترون سرم خون نشان داد که بین گروههای کنترل تفاوت معنی داری وجود ندارد ولی مقایسه تستوسترون سرم خون بین گروههای کنترل و تجربی تفاوت معنی داری را نشان داد (p<0.05). در بررسی میزان درصد باروری مشخص شد که بین گروههای کنترل تفاوت معنی داری وجود ندارد ولی بین گروههای کنترل و تجربی، تفاوت معنی دار می باشد (p<0.05). نتایج حاصل از مقایسه وزن بیضه و وزن بدن بین گروههای کنترل و تجربی معنی دار بود (p<0.05). ولی در مطالعه نسبت وزن بیضه به وزن بدن تفاوت معنی داری دیده نشد.

نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که هروئین می تواند موجب کاهش تستوسترون و وزن بیضه و در نتیجه افزایش عقیمی گردد. بنابراین یکی از خطرات ناشی از مصرف اوپیوئیدها کاهش میزان باروری است.