مقایسه نتایج فیشرکتومی با اسفنکتروتومی داخلی جانبی در درمان فیشر آنال مزمن با روش جراحی

سابقه و هدف: اگرچه اسفنکتروتومی داخلی جانبی یک روش جراحی مؤثر در درمان فیشر آنال مزمن می باشد، اما می تواند با عوارض جدی همراه باشد که از همه ناراحت کننده تر برای بیمار بی اختیاری در دفع گاز و نشت مواد مدفوعی می باشد. با هدف اجتناب از عوارض احتمالی فوق الذکر، ما روش فیشرکتومی را به عنوان یک درمان جراحی جایگزین بررسی می کنیم.

روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی، 62 بیمار به صورت متوالی از یک نمونه گیری مقطعی انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند. 30 بیمار تحت عمل جراحی به روش فیشرکتومی (f) و 32 بیمار تحت عمل جراحی به روش اسفنکتروتومی داخلی جانبی (lis) قرار گرفتند. بعد از یک پیگیری 22 ماهه، نتایج دو روش را از نظر برطرف شدن علایم، عود بیماری و عوارض عمل مقایسه و نتایج با آزمون کای دو آنالیز شد.

یافته ها: تمام بیماران در هر دو گروه در هفته اول بعد از عمل بدون درد و خونریزی شده بودند. در هر گروه فقط در یک بیمار احتباس ادراری دیده شد. بی اختیاری در دفع گاز در 2 بیمار (6.2%) در گروهی که lis  شده بودند، وجود داشت درحالیکه هیچ بیماری در گروه f بی اختیاری نداشت. یک بیمار (3.1%) در گروه lis عود فیشر داشت درحالیکه هیچ بیماری در گروه f عود نداشت. هیچ بیماری در این دو گروه تنگی مقعد یا عفونت اطراف مقعد پیدا نکرد. تمام زخم ها در 8 هفته بهبود یافتند. 29 بیمار (96.6%) در گروه  fو 28 بیمار (87.5%) در گروه lis از عمل جراحی احساس رضایت داشتند.

نتیجه گیری: با توجه به عوارض جانبی پایین و حفظ اسفنکتر، فیشرکتومی می تواند به عنوان روش ارجح در درمان فیشر آنال مزمن مطرح شود.