بررسی وضعیت آموزش بیمار در دانشجویان پرستاری و پرستاران شاغل و عوامل موثر برآن در بیمارستان های شهر تبریز در سال 87-1386

روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - مقطعی است که در آن 352 پرستار و 241 دانشجوی پرستاری بررسی شدند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای و ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه ای شامل اطلاعات فردی و عوامل تاثیرگذار بود.

یافته ها: 65.6 درصد پرستاران و 53.1 درصد دانشجویان زیاد بودن تعداد بیماران، 62.8 درصد پرستاران و 48.5 درصد دانشجویان کمبود وقت پرستار، 56.3 درصد پرستاران و 55.6 درصد دانشجویان کمبود پرسنل بخش، 40.9 درصد پرستاران و  37.8 درصد دانشجویان عدم وجود وسایل کمک آموزشی، 29.5 درصد پرستاران و 38.2 درصد دانشجویان عدم همکاری و هماهنگی بین اعضاء مختلف تیم بهداشتی – درمانی، 29 درصد دانشجویان عدم اختصاص زمان معین برای آموزش به بیمار، 38.6 درصد عدم علاقه پرستار نسبت به امر آموزش، 36.5 درصد عدم حمایت مدیران پرستاری از آموزش به بیمار و 36.1 درصد کمبود آگاهی و اطلاعات پرستار نسبت به موارد آموزشی را از موانع آموزش به بیمار برشمردند. میانگین نمرات پرستاران و دانشجویان اختلاف معنی داری با هم داشت (p<0.001).

نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش بر تلاش مشترک مسئولین، مدیران بیمارستان ها و دانشکده های پرستاری در رفع موانع و تقویت تسهیل کننده ها تاکید می گردد تا پرستاران ضمن کسب مهارت ها، علوم و دانش های موردنیاز در امر آموزش به بیمار، به عنوان افرادی قابل اعتماد که می توانند برنامه های آموزش به بیماران را طرح، اجرا و ارزشیابی کنند، مطرح گردند.