پیش بینی خطر زمین خوردن سالمندان آسایشگاهی با استفاده از دو روش ارزیابی عملکردی

طرح تحقیق: این طرح یک تحقیق متدولوژیک غیرمداخله ای آینده نگر، از نوع مطالعه اعتبار افتراقی است و برای ارزیابی مقایسه ای اعتبار افتراقی دو روش ارزیابی بالینی در سالمندان با و بدون سابقه زمین خوردن انجام شده.

روش کار: تعداد زمین خوردن سالمندان آسایشگاهی در مدت 6 ماه به صورت آینده نگر بررسی شد. در پایان، سالمندانی که در این مدت دو بار یا بیشتر زمین خورده بودند در گروه با سابقه زمین خوردن و آنهایی که در این مدت زمین نخورده بودند در گروه بدون سابقه زمین خوردن قرار داده شدند.

مشخصات نمونه: نمونه ها شامل 21 زن و 33 مرد با میانگین سنی 79-75 سال بودند، (انحراف معیار: 8.47 و دامنه 98-61) که در فعالیت های روزمره مستقل بوده و قادر به ده متر راه رفتن با یا بدون استفاده از وسایل کمکی و ... بودند و به طور آگاهانه داوطلب شرکت در مطالعه شدند.

اندازه گیری ها: متغیرهای زمینه ای تحقیق عبارت بود از: سن، جنس، استفاده یا عدم استفاده از وسایل کمکی، قد، وزن، تعداد داروهای مصرفی و تعداد بیماری ها. متغیر مستقل اصلی سابقه زمین خوردن و متغیرهای وابسته نتایج دو روش ارزیابی عملکردی بودند.

نتایج: آزمون t مستقل نشان دهنده اختلاف آماری معنی دار میانگین امتیازهای مقیاس تعادل برگ (p=0.0001) و مقیاس تینه تی (p=0.0001) در دو گروه با سابقه زمین خوردن و بدون سابقه زمین خوردن بود. همچنین نتایج آزمون logistic regression نشان دهنده اعتبار افتراقی بسیار بالاتر نتایج آزمون مقیاس بالانس برگ، نسبت به مقیاس تینه تی بود. بررسی شاخص های اعتبار روش ارزیابی مقیاس تعادل برگ نشان می دهد که توجه به همه شاخص های اعتبار بایستی اساس تصمیم گیری های کلینیکی باشد.