مقایسه تاثیر ریسپریدون با هالوپریدول بر نشانه های عمومی اسکیزوفرنیا

روش بررسی: در یک مطالعه تجربی (experimental) با طرح پیش آزمون-پس آزمون، 66 نفر از بیماران مرد اسکیزوفرنیک مطابق معیارهای (dsm-iv-tr)، بستری در مرکز روانپزشکی رازی، با انتخاب هدفمند، مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از یک دوره دو هفته ای قطع دارو، بیماران به صورت تصادفی در دو گروه هالوپریدول (حداکثر 15 میلی گرم در روز) و ریسپریدون (حداکثر 6 میلی گرم در روز) قرار گرفتند. برای هر بیمار نمره کل زیر مقیاس (subscale) عمومی پرسشنامه های مقیاس روانپزشکی مختصر (bprs) و مقیاس بررسی عوارض خارج هرمی (sas) در اندازه گیری پایه و 8 هفته پس از شروع درمان، به صورت هفتگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج درمانی توسط آزمون های تی برای نمونه های جفتی و نمونه های غیروابسته و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: بین میانگین علائم عمومی در اندازه گیری پایه و در خلال درمان تا هفته پنجم بین دو گروه هالوپریدول و ریسپریدون اختلاف معنی داری وجود نداشت (p>0.05)، اما از هفته ششم تا انتهای طول درمان، مانگین علائم عمومی در گروه ریسپریدون به میزان معنی داری از گروه هالوپریدول کمتر بود (p<0.05). هر دو دارو در طی تجویز باعث کاهش میانگین علائم عمومی بودند ولی این کاهش بین دو گروه اختلاف معنی داری داشت. همچنین شدت عوارض جانبی در تمام طول درمان در گروه ریسپریدون به میزان معنی داری نسبت به گروه هالوپریدول کمتر بود (p<0.05).

نتیجه گیری: تجویز هالوپریدول و ریسپریدون ساخت ایران موجب کاهش معنی دار علائم عمومی در بیماران اسکیزوفرنیک ایرانی می شود که این کاهش در مورد ریسپریدون به میزان قابل توجهی بیشتر است. بعلاوه عوارض جانبی کمتری نیز دارد.