بررسی مهارت های ارتباطی و تعاملی در بیماران روان پریش

این تحقیق با هدف بررسی مهارت های ارتباطی و تعاملی، بر روی بیماران روان پریش بالای 18 سال در سال 1379، انجام گرفت. نمونه ی مورد مطالعه شامل 80 بیمار روان پریش (38 زن و 42 مرد) از 4 مرکز درمانی رعد، سینا، رازی و امام حسین (ع) بودند که روش مطالعه، توصیفی-مقطعی بود و نمونه های مورد مطالعه به صورت غیراحتمالی و با روش نمونه گیری متناسب با اندازه، انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده جهت گردآوری اطلاعات، آزمون مشاهده ای acis بود که اطلاعات آن توسط کاردرمانگر تکمیل شده است. آزمون های آماری مورد استفاده در این مطالعه عبارت است از: ضریب  اسپیرمن، ویل کاکسون و من ویتنی.

نتایج: 1- میانگین رتبه ی آزمون acis در گروه بیماران اسکیزوفرنی، به صورت معنی داری پایین تر از گروه بیماران اسکیزوافکتیو بود (p<0.001).

2- میانگین رتبه ی آزمون acis در گروه بیماران بستری به صورت معنی داری پایین تر از گروه بیماران سرپایی بود (p<0.001).

3- میانگین رتبه ی آزمون acis در گروه بیماران روان پریش زن و مرد تفاوت معنی داری نداد.

نتیجه گیری: نتایج به دست آمده ضعف مهارت های ارتباطی و تعاملی در بیماران اسکیزوفرنی و نیز بیماران بستری را مشخص کرد. نتایج این تحقیق اطلاعات مفیدی در رابطه با مهارت های ارتباطی و تعاملی در اختیار کاردرمان گرائی که با این بیماران سروکار دارند، قرار می دهد. لیکن شناخت دقیق تر این مهارت ها در اختلال ها و موقعیت های دیگر، احتیاج به بررسی بیشتری دارد.