تاثیر آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

هدف: نارسایی قلبی یکی از شایع ترین اختلالات قلبی-عروقی بوده و به عنوان یک اختلال مزمن، پیشرونده و ناتوان کننده مطرح می باشد. کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی پایین است. یکی از روش های ارتقادهنده کیتفیت زندگی، آموزش خودمراقبتی می باشد. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی می باشد.

روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی 126 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی از بین مراجعه کنندگان به بیمارستان قلب و عروق شهید رجایی تهران مطابق معیارهای تحقیق انتخاب و با روش بلوک های تبدیل شده تصادفی به طور مساوی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل فرم مشخصات دموگرافیک، پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلب و "پرسشنامه اروپایی رفتار مراقبت از خود بیماران نارسایی قلبی" بود. بیماران گروه ده نفری جهت آموزش قرار گرفته و در 4 تا 6 جلسه آموزش دیدند و در نهایت بسته آموزشی در اختیار این بیماران قرار گرفت. طول مدت جلسات 30 تا 45 دقیقه بود. برای تحلیل داده ها از آزمون های تی زوجی و مستقل، کای اسکوئر، کلموگروف-اسمیرنوف، لیون و آنالیز کوواریانس استفاده شد.

یافته ها: میانگین کیفیت زندگی، (p=0.214) و خودمراقبتی (p=0.795) بین گروه مداخله و کنترل قبل از انجام مداخله تفاوت معنادار نداشت، ولی بعد از مداخله تفاوت دو گروه در این 2 متغیر معنادار شد (p<0.001). میانگین ابعاد اقتصادی-اجتماعی، روانی، جسمی-فعالیت و سلامت عمومی کیفیت زندگی بین دو گروه بعد از انجام مداخله تفاوت معنادار داشت (p<0.001). کیفیت زندگی (p=0.145) و رفتارهای مراقبت از خود (p=0.431) در گروه کنترل قبل و  بعد از مداخله تفاوت معنادار نداشته، ولی در گروه مداخله این متغیرها بعد از مداخله نسبت به قبل از آن تفاوت معناداری یافته بود (p<0.001).

نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی موثر می باشد و توصیه می شود به عنوان یکی از روش های اثربخش و غیردارویی، جهات ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران به کار برده شود.