تاثیر تکنیک آرامسازی پیشرونده عضلانی بر فعالیت های روزمره زندگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

هدف: بیماری مولتیپل اسکلروزیس یکی از شایع ترین بیماری های سیستم عصبی مرکزی با ماهیت مزمن و غیرقابل پیش بینی و روندی رو به افزایش است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تکنیک آرامسازی پیشرونده عضلانی بر فعالیت های روزمره زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می باشد.

روش بررسی: این پژوهش بک مطالعه مداخله ای و تجربی است که پس از انتخاب 66 نفر با نمونه گیری هدفمند و به روش در دسترس، نمونه ها به صورت تصادفی به دو گروه شاهد و آزمون تخصیص داد شدند. پس از یک جلسه آشناسازی نمونه ها با اهداف و روش مداخله و 63 جلسه اجرای تکنیک توسط گروه آزمون در مدت دو ماه، در حالیکه برای گروه شاهد هیچگونه مداخله ای انجام نشده بود، دو گروه مورد مقایسه قرار گرفتند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه فعالیت های روزمره زندگی و چک لیست های خودگزارش دهی بود. داده های خام با آزمون های آماری تی زوجی، تی مستقل، آنالیز واریانس و تعیین همبستگی مود تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: بر اساس نتایج حاصل، تفاوت معنی داری بین میانگین امتیاز کل و امتیاز ابعاد فعالیت های روزمره زندگی قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون وجود داشت (p<0.001)، ولی در مورد گروه شاهد این تفاوت معنی دار نمی باشد (p≥0.253). بین میانگین امتیاز کل و امتیازات ابعاد مختلف فعالت های روزمره زندگی، یک ماه و دو ماه بعد از مداخله اختلاف معنی داری بین دو گروه شاهد و آزمون دیده شد (p<0.05). همچنین تفاوت معنی داری بین میانگین امتیازات بعد اجتماعی فعالیت های روزمره زندگی در سه بار اندازه گیری بین دو گروه بدست آمد (p<0.02). در حالیکه این آزمون بین میانگین امتیازات سه بعد دیگر (فیزیکی، حسی، شخصی) فعالیت های روزمره زندگی و امتیاز کل تفاوت معنی داری را نشان نمی دهد (p≥0.095).

نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که اجرای تکنیک آرامسازی پیشرونده عضلانی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس عملی است و اجرای این تکنیک باعث ارتقاء سطح فعالیت های روزمره زندگی این بیماران می گردد.